Redactor - Redacción Futbolinlugo

A-56: Joserra, o xogador que nunha mesma tempada defendeu as camisolas da selección lucense e ourensá

3 semanas fai

Jose Ramón Carballo Gómez “Joserra” pertence á xeración do 91, senón a que máis, unha das máis exitosas da historia de Chantada. Hoxe achégase ata A-56 para conversar con Futbolinourense e Futbolinlugo de presente e futuro pero, sobre todo, de pasado. Un pasado que no mundo do fútbol naceu hai vinte anos, tal e como el conta: “Comezo a xogar nos infantís do meu pobo. Un día o equipo tiña 10 xogadores para o partido, e non sei se por ser dos máis altos, pero chamáronme sendo alevín e ala fun“.

Un alevín de primeiro ano que se estreaba na categoría infantil e que o facía marcando. A partir de aí defendendo a camisola das Escolas Deportivas ata dar o salto na categoría cadete a unha SD Chantada da que xa non saíu dende aquela. E non foi por falta de ofertas, sobre todo, na súa etapa en categorías inferiores: “Houbo algunha chamada, pero estaba moi cómodo xogando cos meus amigos, que a parte eramos competitivos e nunca mo cheguei nin a plantexar. Seguro que a miña persoalidade tivo moito que ver“.

“Xogadores compañeiros que me chamaran a atención, Richi; tamén saíron xogadores para boas ligas como poden ser Pablo Antas, Make ou Fer Beltrán”

Na súa etapa como xogador de base, Joserra defendeu as camisolas das seleccións provinciais de Lugo e de Ourense, con anécdota incluida: “En Chantada, daquela, as Escolas en infantís competían en Lugo, e logo a SD en cadetes e xuvenís en Ourense, polo que comecei a xogar na lucense Sub 15“.

“O caso foi que ao pasar para cadetes volve chamarme o seleccionador de Lugo (eu xa competía en Ourense) e acudo a xogar un par de partidos; non lembro moi ben se desde o club ou como fora me dixeran que non podía volver, xa que lle daban por perdidos os partidos, e foi cando xoguei o resto da fase ca selección de Ourense“.

Esa ‘doble nacionalidade’ permitiulle compartir vestiario con moitos e grandes xogadores da súa xeración e das cercanas: “Gardo moi bos recordos dos compañeiros, e tamén da xente á que nos enfrontabamos. Xente do Celta e Dépor, para min era todo novo, e a verdade é que eran moi superiores”.

“Xogadores compañeiros que me chamaran a atención, Richi que xogaba no Calasancio e se fora para o Dépor, creo que xa non está en activo por temas de lesións. E logo saíron xogadores para boas ligas como poden ser Pablo Antas, Make ou Fer Beltrán“.

“Non sei se xeración de ouro, houboas moi boas, pero si que igual foi a que se tomou as cousas máis en serio”

Aínda e con todo, tampouco facía falta saír de Chantada para atopar bos xogadores cos que Joserra compartiu vestiario, na que moitos denominan no Sangoñedo a “Xeración de Ouro”, que acumulou éxitos ata culminalo cun histórico ascenso a Liga Nacional. Así lembra Joserra aquela época: “Non sei se xeración de ouro, hóuboas moi boas, pero si que igual a que se tomou as cousas máis en serio. O bo é que había moitísimos xogadores, gustábanos e estabamos moi comprometidos. E ter un adestrador como Óscar Mendez foi clave“.

Tras toda unha vida na SD, estaremos a falar dun “one club man” ou plantéxase xogar algún ano fóra do seu club?: “Agora mesmo non sei cantos anos de fútbol me quedarán pero a idea é seguir aquí. A SD Chantada sempre foi un club serio e no que se fan as cousas ben“.

Tras máis dun ano sen pisar o campo de xogo, pregunta obrigada: xa se bota de menos? Gañas de volver ou eres dos que aproveitou esta situación para cambiar costumes deportivas? “O de cambiar costumes supoño que lle pasou a todo o mundo. Metémonos a fondo noutros deportes como o pádel ou o ciclismo, mesmo amigos meus que non eran tan activos no deporte o fixeron, por sacar algo “bo” da pandemia. De todas formas, mentiría se dixera que non se bota de menos o ambiente de partido, ben sexa no campo ou na grada mesmo“.

Tras tantos anos no mundo do fútbol, algunha espiña clavada?: “A verdade é que non, desfrutei moito do fútbol. Quizais, por decir algo, xogando en infantís ibamos líderes invictos da liga a falta de 2 xornadas, xogabámonos todo co Racing Vilalbés e metéronnos unha boa, xa está superado“.

JOSERRA NA A-56…

Un campo da provincia de Lugo?

Cantarrana.

Un campo da provincia de Ourense?

Calabagueiros.

Un lugar da provincia de Lugo?

Chantada.

Un lugar da provincia de Ourense?

Allariz.

Un compañeiro de vestiario?

Kadete.

Un momento vivido no fútbol?

Teño que quedarme co ascenso a Nacional en xuvenís, nunca antes se estivera nesa liga en Chantada, fora unha festa.

A-56: Traste (SD Chantada): “Competir, xóguese en Guntín ou na Peroxa”

2 meses fai

Redacción Futbolinlugo

Fútbol afeccionado, Fútbol Base, Primeira Autonómica, Segunda Autonómica

Deixa un comentario

A medio camiño entre Lugo e Ourense, as capitais de provincia. Desexando que chegue a A-56, e como protagonista da segunda entrega desta nova sección conxunta de FutbolinOurense e FutbolinLugo que busca unir puntos en común entre o mundo futbolístico de ambas provincias. Fómonos ata Chantada para falar dun club que tamén anda a cabalo entre Lugo e Ourense; ou quizais sexa máis adecuado dicir que recorrendo Lugo e recorrendo Ourense.
A SD Chantada é o único club de fútbol que compite en ambas provincias: na do norte cos seus equipos sénior, na do sur cos da base. A que se debe isto? Para falar diso e moito máis conversamos con Adrián Méndez ‘Traste’, que desde hai uns meses é o coordinador deportivo do club; compaxinará o cargo co de xogador do primeiro equipo e adestrador do filial, debutando nesta faceta na provincia de Lugo logo de varios anos dirixindo na base da SD Chantada e competindo na provincia de Ourense.

Futbolin: Como se leva a situación de ter a equipos do club competindo na provincia de Lugo e outros na de Ourense?

Adrián Méndez ‘Traste’: A verdade é que xa se trata dunha situación totalmente normalizada, supoño que polos anos que leva sendo así. Penso que todos os integrantes do club entendemos os motivos polos que pasa isto e sabemos que ao final o importante é poder competir, independentemente de se o lugar onde se celebra o partido se chama Guntín ou A Peroxa. Somos moitos xa os que vivimos ese “cambio” de rivais ao chegar á etapa sénior e non o vemos prexudicial para ninguén. Ata algún ten feito a broma de que así facemos chegar o nome da S.D. Chantada por todas as esquinas de Galicia…

Futbolin: Dende cando a base do club compite en Ourense? Que factores influíron nesa decisión?

AM: Pola información que teño, esa decisión tomouse cando aínda nin eu nacera. Parece ser que as ligas eran por zonas dentro da provincia de Lugo e iso facía que houbese poucos equipos contra os que competir. En cambio, en Ourense había un número maior de clubs, co que aumentaba considerablemente a competitividade. Foi por isto polo que se fixo este cambio, e logo simplemente foi manténdose no tempo.

Futbolin: Actualmente, que valoración facedes deses cambio? Pensastes nalgún momento en volver a competir con todos os equipos do club en Lugo?

AM: Neste momento podo dicir que estamos contentos co trato recibido por parte da Delegación de Ourense e que temos unha relación moi positiva cos demais clubs, que xa nos consideran un máis da provincia. As ligas seguen a ter competitividade e están ben estruturadas, con formatos atractivos. Ademais, un factor clave neste tema é a situación xeográfica. É certo que Chantada pertence á provincia de Lugo, pero está máis preto de Ourense, e iso fai que competir coa base nesta provincia supoña un aforro importante tamén no eido económico. Competir en Lugo significaría numerosos desprazamentos á costa lucense e, en definitiva, na comparativa de quilómetros totais entre unha competición e outra, as diferenzas son o suficientemente importantes como para telo en conta. Algo do que se benefician tamén os propios rapaces, e máis se pensamos nos numerosos xogadores que temos competindo residentes en Carballedo.

En canto a volver cos equipos da base para as ligas de Lugo, é verdade que foi algo que nalgúns momentos se valorou e estivo encima da mesa, pero pensamos que eses argumentos dos que falei seguen a ter un peso importante na decisión.

Futbolin: Haberá quen diga que, sendo un concello da provincia de Lugo, deberiades competir con todas as categorías do club en dita provincia. Que valoración fas ó respecto?

AM: Por suposto que entendemos e respectamos todas as opinións. Somos os primeiros ós que non nos parecería lóxico se estivésemos noutra situación xeográfica por exemplo, pero a realidade é a que é. Ademais, existen moitos casos coma o noso en Galicia. Nós non queremos ser a excepción, pero vendo que é unha situación que se repite noutros clubs en zonas intermedias, pensamos que é o mellor.

“Queremos manter o vínculo coa nosa provincia e que en ningún momento se perda”

Futbolin: E á inversa, nalgún momento valorastes ou se valora a posibilidade de facer nos sénior o mesmo que na base e buscar que compitan en Ourense?

AM: Non sei se nalgún momento se valorou, pero actualmente tampouco temos pensado tomar esa decisión. Queremos manter o vínculo coa nosa provincia e que en ningún momento se perda. De aí que compitan os nosos equipos sénior na zona de Lugo. Creo que a S.D. Chantada segue a identificarse coma un club lucense e ogallá podamos seguir facéndoo do mesmo xeito ca estes últimos 50 anos.

Futbolin: O feito de iniciarse nunha provincia, para logo continuar noutra, provoca algunha desvantaxe para os rapaces?

AM: É certo que os rapaces chegan aos equipos sénior totalmente nun contexto diferente ao que fan os dos demais clubs, xa que moitos teñen un descoñecemento total dos elementos da competición. Pero non o consideramos un factor vital, senón un paso máis na súa etapa de formación e aprendizaxe. Ademais, esta situación favorece a que se establezan moitos vínculos persoais, xa que se coñece a moitas máis persoas polo feito de competir con moitos clubs distintos ao logo de ambas etapas.

“Competir nas dúas provincias faime coñecer a máis persoas relacionadas con este deporte”

Futbolinourense: Probablemente sexas un dos que máis vive de preto esta situación, xa que nas últimas tempadas compaxinaches a túa labor de adestrador na base e a de xogar no sénior. Que valoración fas de participar en ambas provincias a nivel individual?

AM: Esta situación fai que poda coñecer de primeira man a maneira na que se afronta a competición en distintos clubs, aínda que co matiz de que hai moitas diferenzas entre as categorías base e as sénior, pero podo facerme unha idea básica. Ademais, faime coñecer a máis persoas relacionadas con este deporte: xogadores, adestradores, árbitros…etc. Iso é algo moi positivo, do que sempre podes sacar proveito. Cantas máis experiencias podas ter, máis podes aprender.

Futbolinourense: Fálanos agora un pouco do club. Como se está a levar este xa case ano completo sen desenvolver a actividade?

AM: Con moita tristeza. E todo se acentúa cando estamos a falar dun club tan familiar como é a S.D. Chantada. Ninguén podía imaxinar que estariamos tanto tempo sen que rodara o balón no Sangoñedo. Botamos de menos o día a día, a competitividade dos adestramentos, a celebración dun gol, ver á nosa xente na grada, as ceas de equipo. Os que temos a sorte de poder estar nunha dinámica dun club similar á S.D. Chantada, sabemos destes e de moitos outros momentos de felicidade que nos proporciona este deporte. Espero que esta situación nos servira para seguir e darlle cada vez máis valor a pequenos detalles como pode ser simplemente formar parte dun club.

Fóra do que é a actividade, o club non deixa de pensar nesas persoas que colaboran activamente e que non están pasando por un bo momento por mor da pandemia. Esperamos que todo mellore e podamos seguir desfrutando xuntos. Lamentablemente, o club foi o primeiro en sufrir da peor maneira esta situación, xa que perdemos ao noso socio número 1, Don Ángel Albilares. Trataremos de dedicarlle os bos momentos cando podamos volver aos terreos de xogo.

“Botamos de menos o día a día, a competitividade dos adestramentos, a celebración dun gol, ver á nosa xente na grada, as ceas de equipo…”

“Non tiña moito sentido facer unha competición na que a maioría dos equipos non estaban inscritos”

Futbolin: Erades dos equipos inscritos na 1ªAutonómica, entendedes que se vos prexudicou por non arrincar a competición?

AM: A verdade é que o feito de inscribirse ou non era unha decisión moi difícil por todos os matices que podía ter a situación que aínda hoxe estamos a vivir. De feito, sei que a directiva tivo moitas reunións e dedicou horas e horas para poder tomar a decisión máis acertada tendo en conta sempre aos principais protagonistas. Finalmente, decidiuse facer esa primeira inscrición pensando neses xogadores que querían competir, pero sabendo que en calquera momento se podía dar a situación de parar a actividade se a situación sanitaria non acompañaba. En todo momento o club apoiou totalmente a decisión tamén daqueles xogadores que non ían a xogar, xa que era lóxico polas distintas circunstancias persoais que podían motivar a súa opinión. Tamén se respectou totalmente aos equipos que se negaron a competir, xa que podían ter situacións que o imposibilitaran ou que non o viran axeitado.

A pesares de estar inscritos, o club entendeu a decisión final da Federación, xa que vimos como non tiña moito sentido facer unha competición na que a maioría dos equipos non estaban inscritos e, ata nos propios inscritos, as ausencias de xogadores eran notables. Ademais, acabouse demostrando que nos prazos marcados non era posible esa volta á competición.

“Imaxino un club que seguirá dándolle moita relevancia a formación de persoas”

Futbolin: Xa que de presente non podemos, falemos de futuro. Como será a SD Chantada do futuro?

AM: Falar de futuro no fútbol é arriscado. Depende da dirección de cada paso que se vaia dando, xa que o camiño elixido pode levarnos a distintos destinos. Non mellores ou peores, senón diferentes. Pero dando por feito que a dirección siga sendo a mesma, eu imaxino que o futuro da S.D. Chantada siga sendo similar ao que é neste momento. Pode ser que as categorías cambien, e sempre nos permitimos a licenza de soñar con estar competindo o máis arriba posible, pero os rapaces que foron avanzando nas distintas categorías inferiores do club e os que seguirán facéndoo, marcarán o nivel. Imaxino un equipo feminino xa máis que asentado e recollendo froitos dun proxecto no que a ilusión é a principal baza. Imaxino un club que seguirá dándolle moita relevancia a formación de persoas, xerando recursos humanos propios que se identifiquen plenamente coa súa filosofía. E imaxino un club con unha masa social moi a ter en conta nestes niveis e que sexa un extra para acadar obxectivos.

Futbolin: A nivel persoal o pasado verán deches un paso adiante ó coller a coordinación deportiva do club, que che levou a tomar esta decisión e con que metas ou obxectivos tomas o cargo?

AM: Basicamente aceptei a proposta pola confianza que me transmitiu a directiva en todo momento e porque vou a desempeñar esa función no club da miña vida. Dende que me incorporei para xogar naquel equipo cadete, pasaron case 14 anos nos que fun coñecendo o club dende distintas posicións, algo que me fai sentir capacitado para levar a cabo esta función. E que sexa na S.D. Chantada tamén ten moita importancia porque iso fai que me motive a dar ese extra, porque é certo que non me vexo de coordinador doutro club. Como máis desfruto deste deporte é como xogador (aínda que estou vendo que esta etapa pasa voando…) e agora especialmente como adestrador, algo que xa levo facendo 5 anos e no que quero seguir progresando, xa que realmente creo que vai ser esa a maneira de seguir ligado ao fútbol durante moitos anos máis.

En canto a obxectivos marcados, en todo momento a directiva e eu coincidimos na liña a seguir. Cremos que o traballo feito por Juan dende esta función foi moi positivo e si algo define o cambio é a palabra continuidade. O principal obxectivo é que siga adiante o proxecto dun club no que o seu forte sexa unha gran aposta pola xente da casa, tratando de potenciar a formación nas categorías inferiores e dándolle un impulso ao equipo feminino que tantas expectativas xerou estes anos. Claro que nos gustaría, por exemplo, que o primeiro equipo volvese á Preferente logo de acercarse moito nos últimos tempos, pero agardo que eses resultados se podan conseguir froito dunha dinámica de traballo e desta idea.

“Todos temos ese momento de saír da zona de confort e buscar seguir progresando”

Futbolin: Pensas que vas a ser un deses “home de club”?

AM: Doulle moito valor ao moito que aprendín dende dentro e a todas as vivencias das que tanto desfrutei, rodeado de persoas inmellorables. Por iso, agardo estar toda a miña vida ligado a este club, porque o valor sentimental pesa moito neste caso. Xa o teño comentado na casa, a S.D. Chantada é como unha parte máis da familia. Cos seus días mellores e peores, con tempadas nas que as cousas saen e noutras nas que non, pero forma parte de min. Pero a maneira de estar ligado irá cambiando, como é lóxico.

A etapa como xogador rematareina nel case ao 100% (por aquelo que din de que nunca se pode asegurar nada). Faime ilusión poder xogar con aqueles rapaces aos que adestrei durante tantos anos na súa etapa de formación. Tamén con aqueles que levo compartindo vestiario moito tempo. A figura de adestrador xa é distinta, depende de moitos máis factores ca un mesmo. Gústame moito adestrar e no club tamén estiven moi cómodo nesta faceta. Pero por uns motivos ou outros, neste rol seguro que vivirei outras experiencias que me axuden a seguir mellorando.

Todos temos ese momento de saír da zona de confort e buscar seguir progresando. O importante é saber darlle o espazo que merece, ser agradecido, independentemente de se é traballando dende dentro ou simplemente como un seguidor máis, como cando tiña 14 anos e estaba pendente da rolda informativa da Radio Galega para saber o resultado do primeiro equipo nos días que xogaba fóra da casa.

TRASTE NA A-56…

Un campo da provincia de Lugo?

Deixando a un lado o especial que será sempre o renovado Sangoñedo, creo que me quedaría con Cantarrana. Ambiente de fútbol de xeito especial. Un campo mítico que agora desfruta da terceira división.

Un campo da provincia de Ourense?

Gustaríame ter competido no campo de O Couto, pero non se deu a circunstancia. Máis pensando na etapa de formación, diría que Os Remedios.

Un lugar da provincia de Lugo?

Tiro moito pola casa. Chantada e a Ribeira Sacra, zona que hai que destacar nesta sección de camiño Lugo – Ourense.

Un lugar da provincia de Ourense?

A cidade de Ourense. Ao final os chantadinos facemos moitas visitas durante o ano.

Un compañeiro de vestiario?

Resulta imposible quedarme con un. Ao longo de tantos anos, compartes vestiario con moitas persoas e eu sentinme privilexiado realmente de poder aprender deles. A miña vida futbolística pasa por Chantada e de aí xa todo o mundo coñece referentes do club nese aspecto.

Un momento vivido no fútbol?

Se teño que quedarme con un, diría que o ascenso que vivín como xogador daquel xuvenil da S.D. Chantada a liga Nacional. Foi un ano espectacular para todos os que tiñamos a ilusión de facer historia co club do noso pobo e rodeado de amigos. Nese momento, recolléronse os froitos dun gran traballo de moitas persoas.

O Racing Vilalbés gaña en Santa Isabel, mentres Viveiro e Polvorín agardan á vindeira semana

23 noviembre, 2020

Redacción Futbolinlugo

Fútbol afeccionado, Terceira División

Deixa un comentario

O Trío de Ases da sexta xornada de Terceira tráenos o triunfo do Racing Vilalbés na súa visita a Santa Isabel ante o Estudiantil. Viveiro e Polvorín viron como os seus encontros eran adiados por positivos por Covid-19 nos seus rivais, Silva e Bergantiños respectivamente.

O Racing Vilalbés acada un importante triunfo no campo do Estudiantil con gol de Bruno Caballero (0-1).

O conxunto chairego ofreceu unha gran imaxe en Santa Isabel, nun campo de herba sintética, e soubo adaptarse ao que o encontro pedía en cada momento. Comezou mandando o Racing diante dun conxunto que defendeu coas liñas adiantadas e que cedeu o balón ao rival. Antes dos dez minutos de xogo tivo que abandonar o encontro mancado Javi Varela. Este foi remprazado por Sandá, que tivo un papel protagonista na saída de balón dos vilalbeses. Dani Pedrosa gozou da ocasión máis clara na primeira metade, pero o gol non chegou ata o minuto 37 e foi nunha acción de estratexia. Ángel sacou unha falta lateral e Bruno Caballero rematou ao fondo da portería no segundo pao. O cadro santiagués, que estreaba no banquiño a Gelucho logo da destitución de Gonzalo Lestayo, non xerou perigo ante a meta de Javi Rumbo.

Na segunda metade, o conxunto local quixo ter máis protagonismo e controlou o balón, pero sen apenas profundidade e non contou con ningunha ocasión clara de gol. Santi Gegunde puido ampliar as diferencias, pero o colexiado sinalou un dubidoso fóra de xogo. O Racing Vilalbés administrou ben as diferencias e non sufriu para obter tres valiosos puntos nunha superficie á que tradicionalmente lle costa adaptarse. O Estudiantil rematou o encontro cun home menos pola expulsión de Trapero polas reiteradas protestas ao colexiado.

Con este triunfo, os chairegos son cuartos na clasificación cun encontro aínda por disputar ante o Polvorín, que se xogará o vindeiro 6 de xaneiro.

[themoneytizer id=”15360-28″]

Conferencia Simón Lamas: “Proceso metodolóxico en base á análise do rival”

20 noviembre, 2020

Redacción Futbolinlugo

Fútbol afeccionado

Deixa un comentario

Simón Lamas, adestrador do Racing Villalbés, foi o encargado de inaugurar as I Xornadas Futbolinlugo Burela Bonita. O congreso xuntou a oito referentes do fútbol provincial e do fútbol galego. O técnico chairego titulou a súa ponencia como: “Proceso metodolóxico en base á análise do rival”.

“A maneira que temos os adestradores de ser mellores é grazas ao noso corpo técnico”

Fixo un repaso a preparación dos partidos que desenvolve o equipo de adestradores do cadro sénior do Racing. Tomou como exemplo o inicio desta tempada diferente para o conxunto na Terceira Galega. En concreto contou como foi a preparación e a análise posterior do duelo entre o Villalbés e o As Pontes.

“Non é o traballo que se debe facer. É o que nós facemos”

As conferencias desenvolvéronse o 14 de novembro no Salón de Conferencias no Concello de Burela. A asistencia estivo moi limitada por mor das restricións sanitarias da Covid 19. Non obstante, o evento puido seguirse en directo vía streaming. Ademais as ponencias quedaron gravadas e poderán ser visualizadas na canle de Youtube de Futbolinlugo. Nos vindeiros días seguiremos incorporando ao resto das charlas.

O alcalde de Burela, Alfredo Llano deu a benvida nas I Xornadas Futbolinlugo Burela Bonita

Trátase dun Congreso feito en colaboración co Concello de Burela. Pretendemos manter o espírito do fútbol nunha época complicada. Así como reivindicar o talento dos adestrador@s lucenses e galegos. A nosa idea é a de seguir medrando e poder continuar facendo comunidade a prol do noso fútbol.

Esta aposta, súmase a outros eventos e accións promovidas por Futbolinlugo máis aló da nosa web. A primeira iniciativa foi a publicación da Guía ‘Fútbol en Lugo’ en colaboración con El Progreso. Publicouse en dúas ocasións. Nesta tempada non se realizou xa que o inicio das competicións foi suspendido. O segundo evento ao grande desta comunidade foi o I All Star Futbolinlugo. Fíxose ao final da temporada 2019/2020. A gran festa do fútbol lucense tampouco puido levarse a cabo neste ano. Pero tentaremos consolidar o proxecto en futuras edicións. A nosa entidade tamén organiza o ‘Ránking Futbolinlugo’, unha competición de pádel en colaboración con Lucus Pádel. Esta cita segue en marcha nestes tempos pandémicos. A segunda edición xa está dando que falar.

Directo: I Xornadas Futbolinlugo Burela Bonita

14 noviembre, 2020

Redacción Futbolinlugo

Feminino, Fútbol afeccionado, Fútbol Base, Máis fútbol, Preferente Norte, Primeira Autonómica, Segunda Autonómica, Terceira Autonómica, Terceira División, Veteráns

Deixa un comentario

Preme na ligazón para seguir todas as charlas e a mesa redonda cos nosos relatores.

Da análise, aos modelos: vive en directo as I Xornadas Futbolinlugo Burela Bonita

13 noviembre, 2020

Redacción Futbolinlugo

Fútbol afeccionado, Fútbol Base

Deixa un comentario

As I Xornadas Futbolinlugo Burela Bonita poderán ser seguidas dende este mesmo portal (www.futbolinlugo.es). Dende o Salón de Conferencias do Concello de Burela transmitiremos un evento que conta con oito ponentes.

Poñerán ao servizo do público os seus coñecementos sobre distintos aspectos relacionados co balompé. A continuación debullamos a programación deste sábado histórico para Futbolinlugo:

10:30h | Simón Lamas

“Proceso metodolóxico en base á análise do rival”

Simón Lamas debutou como 1º adestrador do Racing na Cheda en novembro de 2018

Ponencia: “Desenvolverei a planificación do proceso pre e post partido. Pretendo que lles sirva a todos para ver como é o proceso de adestramento tendo en conta como é a análise do rival. Antes e despois do encontro. Que vemos do rival e de que podemos sacarlle rédito”

Actualidade: “Estamos moi contentos co rendemento do equipo. Tivemos xa o primeiro problema ao suspenderse un dos nosos encontros. Pero as sensacións son boas. O equipo está medrando no potencial ofensivo cos xogadores que incorporamos. Tentaremos ser nas vindeiras semanas un equipo máis efectivo”

“Na situación de pandemia temos dous partidos cada semana. O primeiro é o test que pasamos para xogar. E o segundo é o encontro da finde. Ambos son moi importantes. A situación xéranos moita incerteza porque os nosos xogadores adícanse a outras cousas”

11:15 | Adrián Laureda & Julián Castaño

“Catro piares dun modelo de formación sostido no tempo”

AL: “Imos intentar dar o noso punto de vista de como traballar en formación. Un modelo que sexa válido case que para calquera contexto que se poda dar. Un modelo que escapa do tradicional”

JC: “Definir un obxectivo permítenos ter unha referencia á hora de tomar decisións. Adicamos máis tempo ao que nos gusta ca o que non; e esquecémonos da súa importancia”

12:15 | Yago Iglesias

“Ataque posicional e presión tras perda”

Ponencia: “Vou expoñer a miña idea do ataque posicional e como combatir en repliegue ou no chamado bloque baixo. Centrándome non só na fase ofensvia, senón tamen na importancia do equilibrio para atacar ben”

Actualidade: “O fútbol sen público non é fútbol nesta nova categoría para nós con tan bos equipos e tan bos estadios. É unha mágoa ver os estadios baleiros. Traballamos para que a xente desfrute e non hai iso”.

“Estámonos atopando ben. Cremos que temos a continuidade dos anos anteriores. Si que é certo que nesta nova categoría estamos notando o nivel de esixencia no ritmo de competición. Tentaremos seguir sendo o máis competitivos posible”

13:00 | Juan Rodríguez & Bruno Gómez

“Optimización de recursos no fútbol afeccionado”

JR (ponencia): “Buscaremos darlle protagonismo aos adestradores de quipos máis afeccionados. Aínda que non teñamos medios como un equipo de 1ª, temos que ser capaces de suplir esas carencias usando outras fortalezas.A escusa de non ter recursos non vale”

JR (actualidade): “Cando deixei a SD Chantada tiña medio pensado estar sen adestrar este ano. Logo xurdiu a opción do Monterroso e aceptei. Despois de levar sete meses sen adestrar non se como se me pasaba pola cabeza deixalo (risas) porque se bota moito de menos. Estou vendo moito fútbol e intentando formarme nas disciplinas nas que me facía máis falta”.

BG (ponencia): “A miña parte vai máis focalizada a un deseño dun microclico competitivo para un equipo de Primera Autonomica. Algo claro e conciso”

BG (actualidade): “Ata fai un mes estiven terminando o UEFA A en Burela. Mentres estaba estudando e facendo traballo aínda mantiña esa vinculación. Bótase moito de menos porque dende os últimos seis anos non parara nada. Entendo que agora mesmo non se dá a situacion ideal para empezar”.

16:30h | Cris Oreiro

“Modelo de xogo dende o filial ao primeiro equipo”

Así falaba a adestradora do Victoria este venres en Radio Marca Coruña (dende o 1:40:40)

Ponencia: “Partimos dun primeiro momento no que o aspecto fundamental foi a educación deportiva mínima da xogadora. Chegar a facela máis profesional. A partir de aí, sen ser o modelo de xogo, centrámonos no xogo posicional ofensivo. Démoslle moita importancia a fase ofensiva”.

Actualidade: “Aínda que xa empezara a competición, nós levamos oito semanas de pretempada. Seguimos con ese ciclo. Marcámonos ese obxectivo e traballamos o modelo xogo propio. A partir de agora centrámonos no rival mellorando o noso”

“Somos unhas afortoundadas porque se estiveramos noutro lado non poderiamos estar adestrando. Antes o de dalo todo en cada partido, como se fose o último, era algo anecdótico; agora é real. Non sabemos que partido pode selo último. Hai que darlle máis importancia a cada partido e a cada vivencia”.

17:15h | Roberto Fernández

“Metodoloxía de adestramento de porteiros”

En declaracións ao ‘Ser Deportivos’ de Radio Lugo Cadena Ser (min. 3:30), Roberto Fernández avanza os puntos que tocará na súa ponencia: “Referente tanto para o fútbol profesional como de fútbol afeccionado. Veremos distintos modelos e formas de traballo cos porteiros”

18:15 | Mesa redonda

O evento pecharase cunha charla distendida entre os ponentes presentes.

I Xornadas Futbolinlugo Burela Bonita: da Mariña para o mundo

12 noviembre, 2020

Redacción Futbolinlugo

Fútbol afeccionado, Fútbol Base, Terceira Autonómica

Deixa un comentario

Este sábado desenvolveranse as I Xornadas Futbolinlugo Burela Bonita. Futbolinlugo, en colaboración co Concello de Burela, lanza unha serie de relatorios de adestrador@s galeg@s. Un congreso que se celebrará no Salón de Conferencias pertencente ao Concello de Burela; edificio coñecido como ‘Correos Vello’.

O acto contará coa presenza dun número moi reducido de público. Por baixas de última hora, aínda queda algunha praza libre. Para inscribirse é necesario comunicalo na dirección de correo electrónico: futbolinlugo@gmail.com. Ademais o evento poderá seguirse por streaming. A través dun enlace que será anunciado nas nosas redes sociais.

O chantadino Roberto Fernández é un dos grandes reclamos dun cartel cheo de referentes do fútbol galego. O gardamallas é un dos futbolistas con maior traxectoria profesional da provincia. Xogou no Real Sporting, CA Osasuna, Granada CF ou no CD Lugo. Precisamente no conxunto lucense desenvolveu nas últimas temporadas a función de adestrador de porteiros ata este verán.

Yago Iglesias vén de conseguir este verán o ascenso coa SD Compostela á Segunda B

Yago Iglesias (técnico da SD Compostela), Simón Lamas (adestrador do Racing Vilalbés), Adrián Laureda (ex xogador e ex coordinador da base do CD Lugo), Julián Castaño (director de comunicación do CD Lugo e adestrador), Cris Oreiro (adestradora do Victoria CF feminino), Juan Rodríguez (míster do Monterroso SD e gañador do I Certame de Promoción do Técnico Galego) e Bruno Gómez (preparador da UD Xove Lago) conforman a lista de ponentes.

Simón Lamas será o encargado de inaugurar as xornadas ás 10:30h. A continuación será a quenda do tándem formado por Adrián Laureda e Julián Castaño (11:15-12:00h). Yago Iglesias (12:15-13:00h) e Juan Rodríguez e Bruno Gómez (13:00-13:45h) completan a quenda da mañá. Despois do parón para xantar, Cris Oreiro (16:30-17:15h) e Roberto Fernández (17:15-18:00h) darán pé a mesa redonda na que participarán tod@s @s adestrador@s. As xornadas rematarán ás 19:15h.

Os espectadores que sigan os relatorios vía streaming poderán interactuar. Reservamos os dez minutos finais de cada exposición para preguntas do público. O evento, de Burela para o mundo, pretende chegar a todos os recunchos grazas ao sistema de streaming. E tamén poderá ser seguido nas nosas redes sociais a través do cancelo #XornadasFutbolinlugoBurela

Futbolinlugo e o Concello de Burela levarán a cabo un exhaustivo protocolo COVID para grantir a máxima seguridade posible: medición de temperatura, uso obrigatorio da máscara, emprego constante de xel hidroalcólico e ventilación.

Dende Futbolinlugo agradecemos a aposta que fai, de novo, o Concello de Burela polo noso fútbol. Tal e como xa acontecera coa primeira organización do All Star Futbolinlugo. Ademais, tamén lle damos as grazas a todos os patrocinadores que nos amosaron o seu apoio: Gadis, Ditram A Mariña, Galicia Calidade, Deportes Élide, El Progreso de Lugo, Xuntos marketing deportivo, Learn & Coach, Lucus Pádel, Clínica Marco Saúde e a Deputación de Lugo.

Diego Vivero: “O único que me facía seguir era o grupo do Goiriz”

14 septiembre, 2020

Redacción Futbolinlugo

Fútbol afeccionado, Segunda Autonómica, Terceira Autonómica

Deixa un comentario

Non sabemos se aquel pícaro que viu fútbol no Roca por primeira vez contaba con ter unha traxectoria como a que tivo. Diego Vivero Pernas (02-05-1984, Cabreiros – Xermade) criouse na canteira do Rácing Vilalbés. Medrou dándolle patadas a un balón no Roca e madurou no Ventiño. A súa primeira camisola no fútbol sénior, xa foi a que o acompañou durante toda a súa carreira futbolísitca. O central pecha unha etapa de dezasete temporadas no CD Goiriz. Deixa o fútbol como xogador, pero non descarta outros camiños.

Futbolinlugo: Cando decidiches deixalo?

Diego Vivero: Xa tiña idea de que se o equipo se salvaba, deixaríao ao final da temporada. Sinto que sexa así. Ninguén o sabía e foi o que tocou. Creo que era o momento de deixalo.

Fil: Cales son os motivos?

DV: Os anos van pasando. Cada vez tes máis molestias e rendes menos. É o momento tamén para deixar paso a outros.

Fil: Con que sensación marchas?

DV: Moi boa. Practicamente toda a miña vida estiven ligado ao fútbol. Xoguei federado uns vinte e cinco anos. Case todos os mellores amigos que teño saqueinos do fútbol. No Goiriz quédome coas relacións que fixen. Cheguei sen coñecer a ninguén. Levo amigos que os poderei chamar para o que queira e eles a min. É unha das claves do Goiriz. Ninguén se quere ir. Cora fomenta moi bo ambiente. Se non o disfrutaramos, non xogariamos gran parte deles. Si que somos un equipo veterán. A medio prazo haberá que buscarlles reemprazo.

“Gustaríame adestrar a rapaces”

Fil: Punto final ou punto e á parte co balompé?

DV: Estarei vinculado sempre. Non sei en que papel. Como afeccionado seguro. Tanto o fútbol en directo como o profesional que o vexo pola televisión. Fixen os cursos de adestrador. Non era tanto polo interese de ser técnico. Tiña curiosidade por velo dende outro punto de vista. Estiven dous anos facendo os cursos todas as semanas. Quítache tempo, pero aprendín. Non sei se nalgún momento tirarei por ese camiño. Non o descarto. Si que me gustaría adestrar a rapaces. Non a curto prazo.

Fil: Cambia a visión que ten un do fútbol ao facer os cursos de adestrador?

DV: O papel de adestrador é o máis complicado do que parece. Nunca se acordan de ti, tes malas caras… O futbolista por natureza é egoísta na súa maioría. Non é facil ser adestrador. Unha cousa é facer o curso; e outra tamén é levar un vestiario.

Fil: Egoísta en que sentido?

DV: Dende o punto de vista de que non sempre antepon o mellor para o equipo. Todos pensamos que merecemos xogar máis. Pero ao final de vinte xogadores no once titular, só saen once.

“Manel é mellor xogador agora que hai 17 anos”

Fil: Lembras como ficharas polo Goiriz?

DV: Un antigo compañeiro que un día pola noite díxome que fora xogar. Fun alí con 18 anos. Eran todo homes. Era o pequeno de todos e agora era o contrario.

Fil: Pero o máis vello non eras…

DV: Cando eu cheguei Manel xa era un dos veteráns. Paréceme unha cousa incrible con esa idade. Estou convencido de que é mellor xogador agora que hai 17 anos. Seguirá mentres el queira. Fisicamente mantense. E destacado. Sigue tendo esa chispa de velocidade. É rarísimo nun xogador desa idade. E que velo e dis Como lle pode gañar a carreira a ese rapaz?. Non me atrevo a dicir cando será o seu final. Ímonos indo todos e el queda. É un exemplo.

Fil: Cada vez vemos máis veteráns e menos novos; como ves a situación do fútbol afeccionado na provincia?

DV: O futbol no interior vai ter un problema a medio e case a curto prazo. As carreiras deportivas alongáronse moito. Antes era raro que alguén pasara xogando dos 30 anos. Era a barreira. Agora con 30 estás no mellor. A xente cóidase máis e adestrase mellor. Fisicamente mellorou o fútbol e o ritmo de xogo. As arbitraxes tamén son diferentes. Non se ven aquelas patadas de hai vinte anos. Pero si que a medio prazo vai ser un problema. Lugo é unha provincia moi envellecida. Vai ser difícil manter este número de ligas. Creo que en dez anos haberá menos equipos e, en consecuencia, menos categorías. Por unha cuestion de número. Hai menos rapaces e moitos cando teñen vinte anos vanse. É difícil xuntar vinte xogadores que estean tan preto. E Goiriz é unha aldea que ten que afrontar uns gastos e encima tes que buscar xogadores. Non lle podes dar máis incentivo ca pasalo ben. Vexo o futuro moi negro.

“Se Cora non estivera probablemente non existira o equipo”

José Manuel Rey Cora é a alma máter do Goiriz. Presidente, adestrador, xardiñeiro,…

Fil: Que foi o que nunca che fixo cambiar de equipo?

DV: Estar cómodo. Ao final xa é o teu equipo. Nunca planifiquei cambiar de club. Xa son os teus e vou con eles ata onde poda. Tampouco me botaron nunca. Sobre todos custoume os últimos anos nos que tes máis molestias, tes que sacar tempo para ir adestrar,… O único que me facía seguir era o grupo.

Fil: Cal é a categoría do Goiriz?

DV: Se ti repasas a listaxe de equipos, a división do Goiriz debería ser a Terceira. A maioría das parroquias estan aí. Na Segunda xa ves equipos que teñen un concello detrás con campos municipais e que, incluso, che poñen o autobús e unha parte importante da subvención de deportes vai para eles. Nos últimos anos o Goiriz moveuse polas dúas. E agora uns anos en Segunda salvándonos sempre sen poder presumir moito. Pero é un logro estar aí.

Fil: Que parte de culpa ten Cora para que siga en pé o Goiriz?

DV: Se Cora non estivera probablemente non existira o Goiriz. Moitas veces non se ve. É moi dificil que alguén asuma ese traballo. Que moitas veces é para criticalo. Non é fácil atopar persoas que lle dediquen tantas horas. É non é só que non ganes nada, é que che custa cartos. Foi así sempre. Pero cada vez queda menos xente con ese espírito de facer algo polos demais. Desde fóra a xente non se dá conta. Cora no Goiriz é todo.

Fil: Que é o que levas nas lembranzas?

DV: O máis bonito son ascensos. Levo tres e outros tres descensos. É moi bonito. Algunha vitoria en Copa nas categorías inferiores. Esa sensación de xogar unha final nunha eliminatoria tamén é moi atractiva. Porque o ascenso case o podes ir vendo con antelación. A Copa chegas é cando pita o árbitro é o principio. O Goiriz nunca foi moi copeiro agás dous anos. Recordo unha tempada que perdemos en semifinais co Guitiriz xogando con 8 e caemos eliminados a penaltis. Pero realmente quédome máis co día a día. Non xogaba por eses momentos. Xogaba polo grupo e por competir.

Fil: Que lle dirías @s rapac@s novos que están empezando?

DV: Que pensen no fútbol como un pasatempo. É un erro pensar nel como un medio de vida. Chegan a profesionais 1 de cada 10.000 rapaces. Que pensen competir contra os mais e cun mesmo. O obxectivo é ser mellores sempre cando ti o desfrutes. Non deixarse enganar polos éxitos momentáneos.

DIEGO VIVERO EN CURTO…

Un campo da provincia: O Roca porque leva 80 anos habendo fútbol. Eu aínda era dos que ía ver o primeiro equipo do Racing ao Roca. Despois xoguei alí moitos anos. Un campo que me gusta moito. Dos antigos. A xente está moi pegada e créase un bo ambiente de fútbol. É algo sentimental. Levo 35 anos de socio do Racing; non son obxectivo.

Un xogador: Xoguei con moitos moi bos. No Goiriz tivemos a Marquiños que era capaz de decidir partidos el só. Botaba desaparecido todo o partido e marcaba tres goles que facía el. Marcaba a diferenza na categoría.

Un adestrador: Seguramente Cora que tamén somos amigos. Cando cheguei fomos compañeiros. Axudou a que me integrara. Despois foi o meu capitán. E logo o adestrador. Levámolo ben, aínda que ás veces non é fácil. Quédome tamén co que Quique Prado me ensinou.

Diario dun mercado. Episodio 185

10 agosto, 2020

Redacción Futbolinlugo

Fútbol afeccionado, Preferente Norte, Terceira Autonómica, Terceira División

Deixa un comentario

Os equipos continúan coa planificación dunha temporada incerta. Quen pode telo máis doado para xogar, pode ser algún lucense que anda fóra das nosas fronteiras. É o caso do burelao Julio Delgado que seguirá pola Segunda B. Ficha polo Villanovense despois de chegar no mercado de inverno ao San Sebastian de Los Reyes. A pesar da súa xuventude, Julio xa é un clásico da categoría. Celta B, Racing de Ferrol, Murcia, Atlético Baleares, Castellón e Sanse foron os seus equipos ata o momento na división de bronce.

Pola súa banda, un lucense que estaba fóra regresa á provincia. Santi Gegunde ficha no Racing Vilalbés. É a terceira incorporación do cadro chairego logo da chegada de Aitor e de Dani Pedrosa. Gegunde emigrou este curso pasado a Villaviciosa logo de tres bos anos na SD Compostela. No día no que ao seu equipo, o Lealtad, lle confirman que ascende á Segunda B faise oficial a chegada do atacante o conxunto racinguista. Gegunde compartirá vestiario con antigos compañeiros como Make ou Pita.

Logo dunha temporada fóra de Galicia, Santi Gegunde regresa

Na Preferente, a nova xunta directiva encabezada por Pedro Posada confía o proxecto deportivo do Ribadeo en Rafa Casanova segundo La Voz de Galicia. O friolés encarará deste xeito a súa terceira temporada como técnico, onde entre outras cousas, anhelará por fin que o seu equipo xogue no renovado Pepe Barrera. Na mesma categoría o Lemos incorporou ao mediocentro Adrián Carrasco. As súas últimas experiencias futbolísticas foron na provincia de Ourense en equipos como o Nogueira ou o Verín. Ademais o conxunto lemista confirmou as baixas de Adri Díaz e Sergio Pollo. Tamén o Foz anunciou unha nova incorporación. Antón Couto reforza o cadro preparado por Javi Chinchón procedente do Xove de fútbol sala. Ademais Álvaro, Alonso e Víctor formarán parte do primeiro equipo aínda estando en idade xuvenil.

Baixando a Terceira Rexional hai novidades pola Terra Chá. No Catro Roldas David Lorenzo continurá como técnico e haberá unha liña continuista no cadro de xogadores. Aínda así, os porteiros Rubén, Fraga e Popi serán baixa. Ao igual que Cacharrón e Iván Amado. O mediocentro de Vilapedre pon fin a unha etapa de oito anos no conxunto amarelo. Reforzarán o cadro de Román o gardamallas Víctor que vén da liga de veteráns; Antonio Roca que estaba sen equipo; Brais que procede do xuvenil do Guitiriz e regresan Comba e Ramiro. Este último volve ao conxunto da súa parroquia logo de seis temporadas no Abadín. Pola súa banda, o Cazás quere seguir presentando batalla. O míster Antonio terá compañía no banco. Martín Monteserín (procedente do Lugo Unión) e Fran Lobato (xogador do Atlético Terra Chá de veteráns) botaranlle unha man na dirección do equipo. O cadro de xogadores mantense na súa maioría. Ademais chegan Jairo Escobar “Cepe”, procedente do Lugo Unión; Xoel Gacio que chega dende o Vilalba FS xuvenil e Luis que estaba sen equipo aínda que xa tivo participado en adestramentos na campaña anterior. Na Mariña o Celeiro tamén aposta pola liña da continuidade. O club viveirense anunciou nos últimos días a súa 14ª renovación. Bruno Bermúdez “Payu” seguirá sendo unha das pezas clave do conxunto. Ademais anuncian un regreso importante. O dianteiro Borja Orosa Parapar “Mora” volve ao equipo procedente do Folgueiro.

Diario dun mercado. Episodio 177

23 julio, 2020

Redacción Futbolinlugo

Feminino, Fútbol afeccionado, Primeira Autonómica, Segunda Autonómica, Terceira Autonómica

Deixa un comentario

Na segunda quincena de xullo xa case sería tempo de iniciar a pretemporada nalgúns dos clubs da provincia. A falta de almanaques que programen o camiño, os clubs continúan preparándose para o que poda vir.

Na Primeira Rexional, o Burela comunicou que Luis Salgueiro “Luchi” acompañará a Pepete na dirección do equipo. Pola súa banda, o Pol xa ten o porteiro que buscaba logo da operación de Bruzos. Iván Parapar chega a portería do Manuel Luna procedente do Riotorto. Indo cara Lugo, o San Lázaro segue apostando pola continuidade logo do ascenso. Alex, Mariano e Borja Candal renovan no conxunto da Ponte. O Monterroso continúa coa súa intensa confección do cadro de xogadores unha vez que poideron garantir a viabilidade do club. Martín Blanco volve a súa casa. Logo de militar no CD Conxo de Santiago e recuperarse dunha grave lesión, tentará recuperar a mellor versión cos seus. Na estrutura do equipo de Cerdeiriños van seguir Adrián Buján, Marco Aramburu e Samuel. Os tres procenden do equipo xuvenil. Tamén renova Brandan.

[themoneytizer id=”15360-28″]

Ver esta publicación en Instagram

💣💣💣💣💣 @martolin_14 VOLVE A CASA!!! Despois do seu paso polo Cd Conxo e recuperarse dunha grave lesión volve a que é a sua casa para recuperar o seu mellor fútbol. #Fichaxe #Martinvolveacasa #GOREDS

Una publicación compartida de S.D. MONTERROSO (@s.d_monterroso) el 23 Jul, 2020 a las 12:48 PDT

Capítulo á parte merece o Chantada que sempre anuncia as súas novas en bloque e con noticias relacionadas cos seus tres clubs sénior. Álex Varela compaxinará as súas funcións de adestrador da SD Chantada fem coa de segundo preparador do filial masculino. Alex acompañará ao coordinador Traste no banco do Chantada B. A idade sénior chega Cristian. Deixa os xuvenís, pero segue na estrutura do club. No entidade chantadina seguen confeccionando tamén o equipo feminino e dándolle a oportunidade as rapazas das Escolas Deportivas. Laura é a última en sumarse ao conxunto da vila do Asma.

Ademais na Segunda Rexional, o Palas renova a dous dos seus. Ouro e Tene continuarán levando perigo no ataque a favor do cadro celeste. Pola súa banda, o Castroverde que este curso militou na Terceira Galicia, comunicou a renovación do capitán Richard Huerta. Richi cumprirá a súa vixésima temporada no equipo verde e será de novo o alma máter da Veiga do Olmo. E outro dos míticos tamén segue. Ángel Cabado “Gelo” sumará a 15ª tempada.

Alén das nosas fronteiras apuntamos unha incorporación na Terceira Galega. O ex xogador vigés do Polvorín Varo Fernández é novo xogador da UD Ourense.

Palabra de… Chura: “A trascendencia do fútbol da aldea”

21 junio, 2020

Redacción Futbolinlugo

Fútbol afeccionado, Opinión, Palabra de, Segunda Autonómica, Terceira Autonómica

Deixa un comentario

Foto de portada: Mariluz Fagín

En primeiro lugar quero darlle as grazas a Futbolinlugo por este espazo e pola súa defensa do fútbol provincial. Especialmente do fútbol da aldea. Por suposto, tamén me gustaría mandar un recordo para as persoas que nos deixaron por mor desta pandemia. Ademais dun recoñecemento ás forzas de seguridade sanitaria, aos empregados dos supermercados, aos camioneiros, etc. e a todos os que co seu esforzo mantiveron ao país en pé.

Na Galicia rural, moito dos seus mozos traballan ou estudan nas cidades veciñas. O fútbol serve de lazo de unión para que entre os xogadores da vila ou do concello exista un vínculo, un motivo e unha ilusión para volver ao seu pobo. Como mínimo, o venres para adestrar e a fin de semana para xogar. Se non fose polo fútbol moitas fins de semana sairían outros plans. O amor por este deporte e polo equipo da túa terra coloca a estes plans nun segundo plano.

[themoneytizer id=”15360-28″]

A afección dos Medos, fiel representante do que significa animar aos seus. Foto: Mariluz Fagín

A afección dos Medos é unha das máis fieis. Para nós é a que máis se identifica con ese xogador que moitos viron nacer, comezar a camiñar e medrar. Esa relación existente permite que se consiga un vínculo entre a afección e o equipo.

Moitas veces cansamos de escoitar medidas e ideas para que a mocidade valore e siga crendo no rural. O deporte como medio de unión é unha boa fonte para iso. Isto lévanos a unha idea. Non a un proxecto, xa que a palabra proxecto é difícil de levar a cabo para os equipos humildes. A idea baséase en intentar darlle saída futbolística a aqueles mozos do concello. Unha vez que rematan a súa etapa de fútbol base en clubs do prestixio do CP Calasancio ou do CF Monforte a idea é que teñan unha saída na súa vila. E que unha vez que comezan os seus estudos ou os seus traballos teñan unha ilusión e outro motivo máis ca ver aos seus seres queridos cada fin de semana.

Construír un equipo cun corazón e cunha sensación de perfume da terra con identidade levará ao club a ter unha visión máis clara e un horizonte con menos nubes.

Juan C. Gallardo “Chura”. Suma e segue no banco do Brollón; vai pola 8ª tempada

Sen acordo en Chantada: SD e Atlético seguen por separado

6 junio, 2020

Redacción Futbolinlugo

Fútbol afeccionado, Primeira Autonómica

Deixa un comentario

Pese á proposta de fusión dun grupo de afeccionados e a existencia de ata tres reunións co proxecto sobre a mesa, ambas entidades tomaron a decisión de manter a súa independencia.

Na localidade de Chantada conviven, dende fai nove anos, dous clubs de fútbol que actualmente compiten en Primeira Galicia: a SD, con medio século de existencia, e o Atlético, un novato inconformista fundado no 2011. Naquel momento, varios xogadores que formaban parte da SD, en desacordo con algunhas decisións da directiva, decidiron formar un novo equipo. A súa andadura comezou en Terceira Galicia, e, pouco a pouco, conseguiron crear unha estrutura solvente e asentar aos branquivermellos en Primeira.

Por todos estes factores os rumores de unión soaban estraños. Pero, a mediados de abril, varios afeccionados presentaron as directivas de ambas escuadras unha iniciativa para formar un único conxunto de cara a vindeira tempada. Os promotores da idea plantexaban a creación do Chantada Club de Fútbol, unha entidade que pelexara por agrupar os esforzos de vila e remar nunha soa dirección. Pese as dúbidas existentes no entorno da SD, cunha importante traxectoria no fútbol galego, os clubs puxéronse en contacto e reuníronse en varias ocasións para analizar a viabilidade da proposta. O cadro atlético abogaba, en calquera caso, por unha fusión o non pola absorción dunha entidade sobre outra.

A intención dos seguidores pasaba por crear unha institución sólida, solvente e con obxectivos deportivos poderosos: dar a curto prazo o salto a Preferente, coa meta de chegar a Terceira División transcurridos seis anos de proxecto; potenciar o fútbol feminino na vila, agora representado pola SD en Segunda División Liga Galega; e contar con equipos de fútbol base masculinos e femininos que agrupasen aos mellores xogadores da comarca.

A idea partiu de socios da SD, algúns socios de ambos clubs, segundo explican fontes da negociación. Máis dunha vintena de persoas quixeron colaborar na iniciativa. A primeira reunión produciuse o 15 de maio, unha data histórica: foi a primeira vez que SD e Atlético compartiron mesa para falar. Ambas entidades abandonaron a xuntanza sen sacar moitas conclusións. Os promotores da fusión limitáronse a analizar a viabilidade da proposta e o aspecto deportivo. A segunda reunión tivo lugar o 21 de maio, con tres representantes de cada equipo presentes. Xa se falou de aspectos máis concretos e o panorama cambiou: parecía que podería haber acordo.

As sensacións eran positivas de cara a chegar a esa fusión, pero na noite do luns 25 romperon as negociacións. Despois de catro horas de reunión, de 23:00 a 03:00, decidiron cortar de cheo. O nome ou o escudo da nova entidade foron puntos de conflito que impediron chegar a un entendemento. “Pola parte da SD non houbo moito interés. A nosa condición era que o proceso constase como fusión e non coma absorción. Eles querían manter o seu nome e escudo”, asevera un representante do conxunto atlético que prefire manter o anonimato.

Dende a directiva da SD corroboran esa versión. “Queremos que o club continúe sen cambios no referente aos seus 50 anos de historia, defender a súa traxectoria, non aferrarnos ao cargo. Houbo predisposición, pero o Atlético solicitaba cambiar o escudo da SD, e iso é algo que seguramente os socios non aprobarían. Estabamos dispostos a ceder noutros aspectos, mais non no referente á nosa historia. Non podíamos ir adiante con algo que non queremos. O que nos preocupa neste proceso é defender o noso medio século”, afirma un membro da entidade presente nas diversas reunións. Chantada, de momento, seguirá separada no futbolístico.

Manu Amor, para Futbolinlugo.

O anecdotario: “Aprender a base de paus”, por Santi Real

29 mayo, 2020

Redacción Futbolinlugo

Anecdotario, Fútbol afeccionado, Fútbol Base, Opinión

Deixa un comentario

[themoneytizer id=”15360-1″]

[themoneytizer id=”15360-28″]

En xeral, non me gusta ser protagonista. En particular, no campo de fútbol prefiro traballar na sombra (probablemente para agochar eivas). Porén, ás veces toca ser o foco no que están postas todas as luces. Hoxe escribo estas liñas para contar unha desas veces nas que tocou ser o centro de atención sobre o verde. Ler máis

Ler máis

O fútbol lucense pecha a temporada 19/20

27 mayo, 2020

Redacción Futbolinlugo

Feminino, Fútbol afeccionado, Fútbol Base, Preferente Norte, Primeira Autonómica, Segunda Autonómica, Terceira Autonómica

Deixa un comentario

O Comité de Competición resolveu este mércores como quedan finalmente as competicións. A finalización das ligas nesta temporada é un feito. Dende hai unhas semanas, a comisión delegada da RFEF xa decidira que facer coas categorías das que ten competencia. No caso lucense, provocaba a permanencia do PM Friol, o Racing Vilalbés e o Polvorín nas súas respectivas ligas. A Futgal opta por unha opción semellante nas divisións que organiza:

[themoneytizer id=”15360-28″]

Cando se detivo a competición (26ª xornada), o Viveiro sumaba 62 puntos; 15 máis ca o 3º clasificado

No fútbol lucense non hai ningún equipo que xa estivera matematicamente descendido na data de interrupción das ligas. Ningún equipo da provincia baixará esta temporada de categoría. Nin o Bóveda que protagoniza un caso curioso no grupo sur da Segunda Rexional. Non conseguiu ningún punto nas 21 xornadas xogadas. Pero quedaban 27 en xogo e a diferenza coa zona de salvación era de 21 puntos. Ademais, o Burela e a Milagrosa feminino que compiten na liga de fútbol 7 da Coruña rematan a competición sen ningún efecto clasificatorio.

Preferente Norte:

Soben á Terceira Galega os dous primeiros clasificados de cadanseu grupo da Preferente. O Viveiro consegue o seu ansiado ascenso.

Primeira Galicia:

O Atlético Escairón e o Santaballés ascenden á Preferente.

O Escairón volve á Preferente dous cursos despois do seu descenso. Foto: Melanie de la Fuente

Segunda Galicia:

Tamén soben os dous primeiros de cada grupo. Alfoz, San Lázaro e Portomarín son equipos de Primeira. Tamén coñecemos a resolución final do Comité de Competición sobre a situación do Sanci e do Sporting Pontenova. Co ascenso deste último, polo gol average xeral. Estaban igualados a puntos e faltaba por xogar entre eles o partido da 2ª volta.

Terceira Galicia:

Na división máis baixa do fútbol sénior masculino respéctanse os dous ascensos directos de cada grupo. O Sporting Lucense xa era equipo de Segunda cando a competición se detivo. O Fonsagrada, o Matela e a Milagrosa acompáñano no ascenso. Ademais ao non disputarse promocións de ascenso, cambian a unha categoría superior os terceiros clasificados de cadanseu grupo: o Antas e o Viveiro B.

Fútbol feminino: Primeira e Segunda Galicia:

Na Primeira, o Friol B queda fóra da promoción de ascenso. O criterio para subir á Primeira Nacional vai ser o ascenso directo.

Na Segunda o CD Lugo válese do gol average xeral para conseguir a praza de ascenso a Primeira. Estaba igualado co Sporting Cambre co que xusto xogara o último partido antes de que a competición parase. O gol average particular estaba igualado.

Fútbol base:

Non vai haber as promocións de infantís, cadetes e xuvenís para subir de provincial a Liga Galega. A idea era subir a un equipo por provincia (os primeiros clasificados). En infantís a Residencia por gol average que está empatada coa Milagrosa. En cadetes o Ribadeo e o Calasancio (zona Ourense) e en xuvenís o EF Polvorín e o Calasancio (zona Ourense). No salto de Segunda Provincial a Primeira xuvenil, os beneficiados son os primeiros clasificados, que ostentaban posto de ascenso directo: Foz, no grupo norte. E Becerreá, no sur. Xunto co Palas, segundo clasificado, que se aproveita da vacante que deixan os capitalinos de Montirón.

Todo o fútbol-8 quedou sen efecto algún no tocante a efectos clasificatorios.

Árbitros:

Executaranse os ascensos. Só haberá descensos administrativos.

Veteráns:

Ascenden a División de Honra Codesido, Veteranos Santaballés e Rábade Veteranos.

Por último, adxuntamos a 2020_05_27_RESOLUCION_CONCLUSION_COMPETICIONES_ por parte da Real Federación Galega de Fútbol.

Diario dun mercado. Episodio 140

26 mayo, 2020

Redacción Futbolinlugo

Fútbol afeccionado

Deixa un comentario

Os movementos non cesan no fútbol provincial pese ás circunstancias. Nesta nova edición de Diario dun mercado destaca a renovación de Edu Rodríguez coma adestrador do Club Lemos. A confianza no técnico para comandar o novo proxecto na entidade monfortina en Preferente é total. A nova era un secreto a voces, despois da reunión mantida a pasada semana entre preparador e directiva, pero non foi ata este martes, cando as canles de comunicación do cadro da Pinguela deron carácter de oficialidade á prorrogación do vínculo.

Outra escuadra de Preferente, a Residencia, vén de confirmar dúas baixas: a do gardarredes Dani Pérez e a de Moha, que pon rumbo a Madrid. A intención dos da Cheda é manter a estrutura do equipo de cara a vindeira tempada. O substituto de Pérez baixo os paus, ademais, será Chipi, que completou o seu ciclo coma xuvenil no Polvorín.

Tamén hai novidades na Segunda Galicia. No Cabreiros continuará coma adestrador Abel Rochela. Terá coma segundo a Borja Bouza, que non continúa no Roupar e encara esta nova andadura. No Pontenova, Miguel Cerecedo coordinará a base e será o asistente de Andrés Bouza, que renova. Xaime será o preparador físico.

O anecdotario: As voltas da vida, por Javi Gómez

11 mayo, 2020

Redacción Futbolinlugo

Anecdotario, Fútbol afeccionado, Opinión, Primeira Autonómica

Deixa un comentario

Se tiveras que escoller a dous adestradores da provincia por ser xenios e figuras, a cales escollerías? Labrada e Gayol estarían na quiniela da maioría dos amantes deste deporte (risas) Síntome un privilexiado xa que fun adestrado por ambos. Estiven as ordes de Gayol naquel SuperMuras. Instalado na Primeira Galicia, comandado polo alcalde-magnate Isaam. Compartín vestiario con xogadores da categoría de Iván Campos, Negrín, Valú… o forte carácter á hora de dirixir foi clave para unha boa xestión do grupo. Nos partidos a relación de Gayol co colexiado no eran do máis cordial. Discrepaba na maioría das decisións contrarias ao seus intereses. Facíao visible con xestos ou coas súas míticas frases como “arbi parece que pitas baloncesto, aquí no fútbol hai contactos!”.

A miña carreira futbolística por motivos laborais rematou no Rioaveso. Daquela o adestrador era Labrada. Vivía (e vive) o fútbol dunha maneira especial. O día de partido tiña as pulsacións a mil e o de negro sempre se equivocaba na contra do seu equipo (téñenlle manía – risas). Viña da man de Gayol polo que xa estaba curado de espanto. Os partidos seguíanos dende a banda con gran intensidade. Iso provocaba que a amonestación por parte do árbitro fose case unha tradición.

[themoneytizer id=”15360-28″]

Javi Gómez foi primeiro xogador sénior antes de ser árbitro. Foto: Roberto Carreira

As voltas que dá a vida. No 2012 volvo laboralmente a miña casa. Decido seguir lado ao fútbol, pero como? Pasándome ao lado escuro (isto dito por algúns dos meus antigos compañeiros). Aínda que de escuro nada. E ben orgulloso de exercer. Foi na temporada 16/17, concretamente na 30ª xornada da Primeira Galicia. Fun o afortunado que ía arbitrar un dos partidos da xornada: Foz – Riotorto. Gayol vs Labrada. E eu no medio. Coñecianme e pensei que o levaría seguramente do mellor xeito posible, como no resto de partidos. Esa semana viñéronse á cabeza todas as frases e expresión que lle proferían ao árbitro. Pensi que nunca me ía ver nunha desas (risas).

Día de partido. Todo preparado no Martínez Otero. Falo cos meus asistentes de como debemos xestionar o encontro. Saímos os 3 sabendo que somos o mellor equipo sobre o terreo de xogo. Temos que botarnos a nós mesmos eloxios, se non quen o fai? Fago soar o chifre. Aos poucos minutos xa teño o primeiro deja vu de Gayol: “arbi, que isto non é baloncesto!”. Deus! Pero se pasaron 10 anos e segue coa mesma frase. O fútbol evoluciona e as frases tamén deberan facelo penso. Achégome a el e dígolle: “míster no proteste de esa manera que nos conocemos, al siguiente aviso lo amonesto”. Lanzou un sorriso pícaro pola súa parte, entendendo que xogaba as súas bazas pero que comigo non ían funcionar. Dúas xogadas despois foi a quenda de Labrada: “Arbi! Pero que pitas!”. Achégo agora ao banco visitante e diríxome a Ramón: “por favor míster, esas non son maneiras. Dígolle o mesmo ca o míster local. A próxima advertencia será amonestado”. O partido continúa e posteriormente, como non podía ser doutro xeito, acabaron os dous amonestados. Xenios e figuaras ata a sepultura.

Javi Gómez. Ex xogador e actual árbitro de Primeira Rexional

O anecdotario: O bigote introvertido, por Daviz Comor

4 mayo, 2020

Redacción Futbolinlugo

Anecdotario, Fútbol afeccionado, Opinión

Deixa un comentario

Unha anécdota que se poda contar…? Que se poda contar… mmm, difícil… A de ir plantar un pino antes do quecemento e “romper fibras”? mmm non…, que coa de Viusky xa chegou pa historias de WC. Tendo en conta que isto pódeno ler nenos, redúcense moito as opcións. Pero aí vai.

Non recordo o ano nin a temporada. Polo 2000 e pouco, no meu paso polo RCV as ordes de Juan José Vila, que non se caracterizaba por ter un gran sentido do humor. As sesións de adestramento eran de mañá e tarde (eramos profesionais) e polo medio xuntabamonos para comer o típico plato de pasta e grazas. Despois a xente aproveitaba para botar a partida ou dar un paseo (eu era, e son, máis de SESTA). O caso é que o día dos feitos, incorporarase pola mañá un compañeiro novo. Miguel Cabarcos tiña a particularidade de que era xordo, aínda que tiña a habilidade de ler os beizos.

Pois ben, cando chegou a hora de comer, a situación de Miguel na mesa era con JJ Vila a súa dereita e con Luis Gorgoso a súa esquerda (creo lembrar). Entre plato e plato, JJ Vila aproveitaba para facerlle algunhas preguntas, que deron paso a esta conversa:

[themoneytizer id=”15360-20″]

Daviz Comor (1º arriba esquerda) mantendo a distancia de seguridade prudente con Juan José Vila

(ATENCIÓN: as preguntas non as recordo, así que vounas inventar xa que non teñen relevancia na anécdota)

-JJ Vila: E logo que Miguel, es de Lugo?
-Miguel: (silencio, con cara de “comooorr?”)

Neste momento, entra en escena Luis Gorgoso, que lle dá un toque no ombreiro a Miguel. Este xírase cara a súa esquerda.

-Luis Gorgoso: Estache preguntando se es de Lugo.
-Miguel: Ah, si, si.

Seguimos comendo, e pouco despois continúan:

-JJ Vila: E logo que Miguel, ¿gustouche o adestramento?
-Miguel: (silencio, con cara de “what?”)

Momento no que volve entrar en escena Luis Gorgoso co toque no ombreiro.

-Luis Gorgoso: Estache preguntando se che gustou o adestramento.
-Miguel: Ah, si, si.

Seguimos comendo, e como non hai dúas sen tres, volve:

-JJ Vila: E logo que Miguel, gustouche a comida?
-Miguel: (silencio, con cara de ???)

E no momento no que Luis Gorgoso lle ía dar o toque no ombreiro por terceira vez, JJ Vila quentouse:

-JJ Vila: Pero que cara***, eu falo raro ou que pasa aquí?
-Daviz Comor: Igual o BIGOTE está interferindo na comunicación.

E aquí vou facer unha pausa. Lembro a Andrés Iniesta, falando do momento antes de enchufar o gol do mundial, que o describía algo así como que “escuché el silencio”.

Volvemos da pausa.

Pois ben, iso foi o que me pasou a min nese intre, ESCOITEI O SILENCIO. Escoitei o silencio de todos os compañeiros na mesa mirando para min cos ollos coma pratos pensando “estás tolo”, e esperando a que JJ Vila me executara. E pensei “merda, para unha vez que non pretendo facer un chiste e digo algo serio”.

(ATENCIÓN SPOILER: Se estou contando isto no 2020 é que aínda non morrín)

Ao final, tras uns segundos de incerteza (que pareceron minutos), JJ Vila sorriu perdoándome a vida: “vale Deivid, apúntate una”. Os compañeiros escacharon da risa e eu respirei.

Aínda hoxe podo ver a cara de JJ Vila cando fago un comentario serio, sen intención de facer un chiste (rara vez) e a xente se ri.

PD: Evidentemente, cando unha persoa ten bigote, faise mais complicado lerlle os beizos…lala…

Daviz Comor. Wedding Planner do CD Santaballés.

Así foi a reunión da RFGF cos clubs de Preferente

16 abril, 2020

Redacción Futbolinlugo

Fútbol afeccionado

Deixa un comentario

[themoneytizer id=”15360-1″]

Máis de catro horas de reunión. Dende as oito da tarde ata pasadas as doce da noite. Así foi o encontro entre os corenta clubs de Preferente co presidente Rafael Louzán vía telemática. As conclusións semellan moi parecidas ás que se puideron extraer o pasado martes na conversa cos equipos de Terceira. Con case total seguridade, a proposta da Real Federación Galega de Fútbol (RFGF) sairá adiante. Iso si, agora mesmo parece ser que se atopan buscando a fórmula legal para poder levala adiante.

O Viveiro sería novo equipo de Terceira

No día de onte, os corenta representantes da Preferente tiveron voz e voto. E segundo puido saber Futbolinlugo os resultados foron os seguintes:

-13 clubs pediron que a competición se declarase nula, sen ascensos nen descensos.

-12 clubs apostaron pola proposta da RFGF. Acabar a temporada con ascensos e sen descensos.

–6 entidades solicitaron que ademais de ascensos existisen descensos.

-4 conxuntos pediron rematar, cando se puidera, a presente temporada.

O que semella claro é que o fútbol rematou ata polo menos este verán. Fontes cercanas ao ente federativo recoñecen a preocupación existente xa non só para a disputa das diversas promocións que teñan que xogarse senón de cara ao comezo da seguinte temporada. Por iso, a idea explicada polo noso compañeiro Manu Amor para a Terceira División de facer dous grupos (algo que tería que conceder a Real Federación Española de Fútbol) podería ter continuidade en categorías máis baixas. E dividir cada grupo de Preferente noutros dous (catro en total). Ou incluso a Primeira e Segunda Galicia en máis subgrupos. Parece coherente, xa que non tería moito sentido xogar 22-24 xornadas en Preferente e 34 na Primeira Galicia.

O Foz salvaría a categoría

De feito, ata se empeza a esbozar o que sería o agrupamento dos lucenses na Preferente a vindeira campaña. Estaría formado por doce equipos: Sarriana, Ribadeo, Residencia, Foz, Lemos, Atlético Escairón, Santaballés, Galicia Mugardos, Montañeros, Victoria, Betanzos (no caso de superar a suposta eliminatoria co Soneira) e San Tirso.

Este sería un dos catro grupos que quedarían na Preferente. Nos mentidoiros ata se empeza a falar de posibles ascensos e descensos. Subiría o primeiro de cada un deles a Terceira División e baixarían a Primeira Galicia os catro últimos clasificados de cada un dos grupos. Descenderían dezaseis equipos, oito deles ás Primeiras de Coruña e Lugo. Pola súa parte, os segundos de cada grupo promocionarían coas mesmas posibilidades que ata hoxe facían os terceiros e cuartos clasificados.

Por último, un par de apuntamentos. Un club lucense solicitou que se xogase o que resta da Copa. Semella que pola Deputación non existiría problema e a Federación o que pediría é que se xogase neste ano natural 2020. Ademais se a proposta federativa sae adiante os contratos entregados na mesma RFGF, poderían non rematar a data de xuño senón co fin da competición. O que abriría aínda máis o abano da incertidume, cunha posible apertura indirecta do ‘mercado’ de cara á vindeira campaña. Xa que repetimos, a día de hoxe empézase a ver a fórmula de saída pero todo segue no aire. Hoxe é o turno de reunión dos equipos lucenses da Primeira. Veremos que hai de novo!

[themoneytizer id=”15360-28″]

Rubén Pena: “Non hai Preferente ningunha; eu vou para Xermade”

28 marzo, 2020

Redacción Futbolinlugo

Fútbol afeccionado, Preferente Norte, Segunda Autonómica, Terceira División

Deixa un comentario

Tanta facilidade para marcar goles, como sentimento para manterse afín a unhas cores. Rubén Pena López (Xermade, 27-03-1977) iniciouse no fútbol no colexio, coma tantos outros pícar@s. No Monte Caxado das Pontes formouse un grupo de rapaces que pasarían do fútbol sala ao fútbol campo. Arriba había un equipo que daba que falar en toda España competindo na Segunda B. Foron épocas de bonanza que xa os máis novos non recordamos. A enerxía foi a menos e ao noso protagonista colleuno na transición. Chegou a debutar na Terceira Galega, pero o seu futuro pasaba por ser capitán dun pobo. No Xermade pasou medio século de vida. De máximo goleador a central. E debeu ser para evitar que o puxesen de porteiro, que decidiu parar. Na temporada pasada colgou as botas e nós tiñamos unha débeda pendente con el. A espiña cravada das catro finais de Copa Deputación perdidas. A satisfacción de dalo sempre todo sobre a herba.

Futbolinlugo: Bótase de menos o fútbol?

Rubén Pena: Moito. Desde os 8 anos que comecei no equipo do colexio nas Pontes ao fútbol sala… Agora con dous fillos dedícaste a outras cousas. Pero o gusanillo ese das fins de semana non se me vai da cabeza.

Fil: Ti chegaches a xogar en Terceira…

RP: Debutei nun derbi entre o Endesa e o Xove Lago no campo do Xove. Pero foi nunha segunda etapa. Eu con 17 anos funme do Endesa. Fixeran dous equipos de xuvenís; A e B. A min sentárame moi mal que me meteran no B. Collín e funme. Daquela meu irmao e os meus amigos estaban en Xermade e fun para alí. Fixen dúas ou tres campañas nas que destaquei bastante en número de goles e volvéronme chamar das Pontes.

“Milo Abelleira foi o mellor adestrador que tiven”

Nunca puido levantar un título de Copa, pero si o de Liga. Co Xermade conseguiu 4 ascensos e unha permanencia en Primeira

Fil: Aí si que debutas…

RP: Na temporada 2000/2001 con Milo Abelleira. O mellor adestrador que tiven. Non porque fora o que foi el en Terceira; senon polo que me ensinou e polo que mirou por min. Por un chaval que viña de Xermade. Aquel home chegou alí cobrando unha pasta como adestrador. De feito, o ano seguinte foise. Chegou a un equipo no que de figuras solo quedaban Lemos (o actual adestrador do Bergantiños) e Ramiro. A empresa daquela empezou a baixar pasta, o equipo acababa de descender,…contabamos con ser un equipo que loitase pola permanencia e chegamos case a volver xogar o play off á Segunda B.

Fil: E ti daquela eras un dianteiro goleador…

RP: Eu sempre xoguei diante. Coa idade e por necesidades do equipo en Xermade fun pasando ao medio campo. Pero eu sempre fun dianteiro. Tiña unha cousa moi boa. Velocidade non, pero dáballe cos dous pés e ía moi ben de cabeza. Nesas categorías tes moito ganado. Podía botar 90 minutos sen tocar un balón e chegaba unha e…pumba!. Iso era o que valía (risas).

Fil: E despois daquel ano na Terceira xa volviches para o Xermade. Por que?

RP: Marchou Milo e chegou Víctor Basadre. A maneira que tiña el de ver o fútbol era distinta a como a vía eu. Non miraba moito pola canteira e ía máis a base de fichaxes del; que é entendible. Entón eu díxenlle ao presidente Dasilva que marchaba. El comentoume que non me preocupase que había varios equipos que chamaran preguntando por min como o Laracha ou o Betanzos que estaban en Preferente.

“Non me arrepinto, sempre xoguei onde quixen”

Un goleador de área. O seu récord está en 31 goles na Segunda Rexional. E sendo suplente os últimos 6 partidos de liga

Fil: E que lle dixeches?

RP: Díxenlle: “non hai Preferente ningunha; eu vou pa Xermade”. Púxose tolo. Que para onde ía con 21 anos que aínda podía gañar algún carto… Pero eu volvía xogar o fútbol para desfrutar. Si que agora digo que igual se chegara a xogar varias temporadas en Preferente tiña a opción de volver á Terceira. Pero non me arrepinto, sempre xoguei onde quixen.

Fil: Que foi o que te fixo volver ao Xermade?

RP: Estaba meu irmao e meu pai na directiva. E tiña a todos os amigos da infancia alí. Saiamos xuntos as findes. Fun simplemente polo grupo de xente.

Fil: Daquela o Xermade estaba en Segunda Rexional…

RP: O ano seguinte ascendemos. Foi o primeiro ascenso. Con Paco de adestrador. Das veces que ascendimos era o peor equipo con diferenza. Pero era tanta a unión que tiñamos por fóra que se trasladou tamén ao campo. Aquel ano creo que non estabamos nin nos seis mellores conxuntos da categoría. De feito, viuse que en Primeira foi un desastre. Faltando sete xornadas xa estabamos descendidos. E aínda así, fun o segundo máximo goleador por detrás do Sergio Arias que estaba no Monterroso.

Fil: Houbo algunha opción de volverse mover de equipo?

RP: Tiven unha e nunca o dixen. Só o saben meu pai, meu irmao e eu. O ano do ascenso con Felipe Mieres fixeramos un temporadón. Marcara 31 goles en 30 partidos. E os seis útimos deixárame no banco (risas). Daquela chamoume Molo para o Viveiro en Preferente. Para levarme a min e a Fontao que está agora de adestrador no Mugardos. Houbo esa opción. Con 35 anos. Pero dixen que non.

“En Xermade só che deixaban xogar se petencías ao concello”

Fil: Con que te quedas de toda a túa traxectoria?

RP: A nivel deportivo o equipo que houbo con Felipe Mieres. Era superior ao resto. Se cando fomos a Primeira o equipo non se chega a desfacer, pelexariamos por ascender incluso de Primeira. Gañámoslle a Sarriana na Ribela e na casa, ao Lemos na Pinguela,… Eramos un equipo con xente veterana que se xuntou.

Sempre quixen xogar en Xermade. Que mira que non é un sitio de arraigo futbolístico. Tes aquí Santaballa que vas ao campo e dá gusto. Ti vas a Xermade e hai a xente de sempre. Cando eu empecei a xogar con 17 anos era curioso. En Xermade só che deixaban xogar se pertencías ao concello. Daquela o alcalde Manuel González dicía que tiñas que ser nacido no concello de Xermade. Había trinta e dúas fichas de trinta e dúas persoas de Xermade. Despois houbo que abrir o abano.

Fil: A día de hoxe sería imposible…

RP: Inviable totalmente. Aínda que rexuntaras aos de Xermade, Cabreiros e Roupar. Non tes xente de idade de xogar nacidos no concello. A proba está en Momán. Que ten equipo de veteráns e non de sénior.

Fil: E como levaches ese cambio de posición no terreo de xogo?

RP: Antes xogábase moito fútbol directo. Como para arriba sempre adoitaba haber xente, fun retrasando un pouco a posición. Ata que xa no último ano de Carlos como adestrador baixei e con Rebolo xoguei sempre de 6 por diante da defensa.

Fil: Por que decides parar?

RP: Polo tema físico non. Chega un momento que te ves cunha idade ao lado de xogadores que podían ser teus fillos e dis “ata aquí” (risas). A xente coa que tiña máis afinidade levan anos retirados e eu estaba xogando con chavales de vinte e pico anos. Non tiña sentido.

Fil: Temos unha pregunta para ti do teu compañeiro Fran García: Despois de estar marcando goles toda a vida é certo que te decidiches retirar o día que te viches xogando de central no derbi en Cabreiros?

RP: Foi un dos días si (risas). Xa estaba tomada. Pero aquel día por falta de xente Rebolo dixo se podía xogar central… Paseino mal. Ademais perderamos 3-1 ou así.

“O fútbol afeccionado ten data de caducidade”

Escucha “O soño de Rubén Pena” en Spreaker.

Fil: Como ves o fútbol afeccionado?

RP: Vexo que ten data de caducidade. Creo que non tardará moito tempo en que varios equipos desaparezan. A xente cambiou. Non é coma antes. Ti tiñas un xogador de Xermade e aínda que, por exemplo, viñera o Cabreiros ou o Roupar nunca irían xogar alí polo tema do orgullo. Hoxe venche un grupo de 3 ou 4 chavales e un ano xogan en Xermade, outro van para Cabreiros… Non hai o arraigo que había antes. Agora algún xogador se bota tres ou catro partidos sen xogar xa non che volve. Na miña época iso non pasaba. A xente comprometíase un ano e ata que se acababa. Se non xogaba a final de ano xa decidiría para onde ía. Dálles igual. A xente non é nada comprometida. O compromiso non é chegar e dicir vou adestrar. O compromiso é cando as cousas van ben todos unidos. E cando van mal, máis unidade aínda. A sociedade en si cambiou tamén. Todo o mundo quere xogar saíndo ao fútbol de Guardiola.

Fil: Fixo moito dano a televisión?

RP: A televisión fixo un dano moi grande. E nestas categorías Guardiola tamén (risas).

Fil: Segues pendente do Xermade?

RP: Si. Os partidos que lles fun ver vinos moi ben. A súa categoría por excelencia é a Segunda. Loxicamente cando compites falo por un obxectivo. E ten que ser quedar de primeiro ou gañar. Senon non tería sentido isto. Pero a día de hoxe a categoría é a Segunda.

Fil: Seguirás ligado dende dentro ao fútbol?

RP: Nun futuro inmediato non. Sempre digo que me gustaría adestrar, pero nunca se sabe.

RUBÉN PENA EN CURTO…

Durante seis temporadas Rubén Pena foi o máximo goleador do grupo norte da Segunda Rexional. A media sempre superou aos 20 goles

Campo da provincia: se me teño que quedar cun, o Municipal de Xermade. Pero un campo no que sempre me gustou xogar foi o Acebreiro da Pastoriza.

Adestrador: sería inxusto dicir un nome, pero xa o comentei antes. Tiven 14 adestradores e de todos aprendín algo. Pero o que máis me marcou foi Milo Abelleira. No amplo sentido da palabra.

Un xogador: non sabería dicir un. Tamén sería inxusto. Se falamos de Xermade, por exemplo: Vilaboy, Fontao, Filgui e tamén Dani Bossa que veu con 40 anos a Xermade e deu unhas leccións de fútbol. Un tío que puido xogar en Primeira e veu a un equipo de Rexional con 40 anos… Impresionoume moito.

O partido da xornada… CD Cospeito – SD Muimenta: o derbi xógase na casa

21 marzo, 2020

Redacción Futbolinlugo

Fútbol afeccionado, Segunda Autonómica

Deixa un comentario

É un deses partidos diferentes. Un auténtico duelo entre veciños. Un encontro cuxa rivalidade habería que buscala na prehistoria. Moito antes de que chegase o fútbol. Na raíz máis fonda das rivalidades locais que, para ben ou para mal, temos por estas terras. A envidia do veciño só lle falta ser deporte olímpico. En pleno corazón da Terra Chá. Un leva o nome do concello. O outro da parroquia máis prolífica.

Un partido dos que se anotan no almanaque. Aínda que os tempos xa non son os que eran. Como positivo, que a rivalidade en si vai a menos. Pero como negativo tamén é a perda de interese por parte da afección. Nesta temporada 2019/2020 os dous equipos do concello de Cospeito vólvense atopar na mesma categoría. Na primeira volta gañou o Cospeito no Pichón (0-3). Este domingo tería lugar o seu segundo derbi do curso. Correspondente a 21ª xornada da Segunda Rexional grupo norte. E como o maldito virus non nos deixa desfrutalo a pé de campo, propoñémosvos outro plan: desfrutar do derbi dende a vosa casa e seguindo o noso twitter.

[themoneytizer id=”15360-28″]

Luis Rodríguez está ante a súa primeira temporada dirxindo a un equipo sénior. Xusto despois de colgar as botas no Cospeito

A idea parte da experiencia practicada a semana pasada polo CD Leganés. Vía twitter transmitiu o partido que se tiña que xogar en Butarque contra o Valladolid. Un xeito de concenciar a poboación da necesidade de quedarse na casa nestes días. Pero tamén de seguir divertíndose con esa cousa máis importante das menos importantes. Xuntando realidade e retranca, o Leganés fixo pasar un bo momento aos seus. Na medida do posible, nós tentaremos facelo mesmo. Este domingo ás 16:30 xogamos co Cospeito – Muimenta como se estiveramos na Fonte. E coidado con pasarse porque temos colexiado. Jésus López Fernández, deixa momentaneamente a Terceira Galega para asubiar este encontro de alto nivel. E para os que xoguen con nós haberá premio. Todos aqueles que participen cun retweet de calquera das publicacións relacionadas con esta transmisión, entrarán no sorteo de 4 entradas para o día de reapertura da Discoteca Hermo e de 4 camisolas do centro de ocio con sede en Muimenta.

O Muimenta regresou neste curso á Segunda despois do ascenso na campaña anterior

A situación clasificatoria de cada un é distinta. O Cospeito está asentado na zona media da táboa. Sufrindo moito menos ca o curso anterior. Non obstante, o número de equipos antecesores e a distancia de 10 puntos, fai que sexa complicado loitar polos postos de ascenso. Aínda así, unha vitoria este domingo podería reforzala moral dun grupo que aínda ten que recibir na Fonte o Sanci ou o Meira. En cambio, o Muimenta precisa os puntos para afastarse do descenso. Mantén seis de vantaxe co descenso directo. E cinco sobre o Goiriz, que ocupa unha praza que podería ser tamén de descenso no suposto caso de que houbera arrastres.

Analizamos a previa deste emocionante partido dende a casa con dous referentes do xogo de cadanseu club. Ademais teñen pasado nos dous equipos. Falamos con Manuel Lozano “Congui” que na súa taxectoria futbolística vestiu a celeste. Agora é un dos veteráns do CD Cospeito e mentor de que esta idea se puxese en marcha. E tamén conversamos con Jairo Gegunde. Por terceiro ano seguido é un dos líderes no campo da SD Muimenta, pero tamén conta no seu historial con temporadas nas que portou a camisola vermella. Tanto nos xuvenís como no primeiro equipo.

Jesu, Nano e Congui logo de gañar o Torneo Concello de Cospeito 2018

QUE OPINAN OS PROTAGONISTAS?

CONGUI (COSPEITO)

– A temporada: “Está sendo bastante máis tranquila que estas últimas, donde sempre estabamos preto dos postos de descenso. Somos un equipo cunha media de idade moi nova, a pesar de Nano, Lalo, eu…(risas). Pero con xente que xa leva anos competindo nesta categoría. Esa experiencia nótase. Esperamos poder engancharnos o máis arriba posible. Está todo moi igualado, aínda que os postos de ascenso xa se nos escaparon un pouco”.

– O derbi: “Eu que son do Depor teño fácil a comparación. É un mini Depor-Celta (risas). Non é un partido máis, sempre hai ese pique sano e esa motivación extra dun partido especial”.

– Lembranzas: “Teño moitos recordos. Pero gustaríame destacar o cambio que deu o derbi desde fai anos a agora. Antes eran partidos con moitas discusións, moita trifulca, pelexas…Agora, a pesar desa motivación extra que sempre temos, penso que se levaron a un ambiente máis sano. Pique si, pero dentro duns límites”.

SEGUINDO AS RECOMENDACIÓNS DO ESTADO DE ALARMA…

– Último compañeiro de equipo ao que tocaches?: “Seguramente a Xesu ou a Xoán, que sempre viaxamos xuntos aos adestramentos e aos partidos”.

– Cando foi a última vez que saíches da casa e para que?: “Saín o mércores tirar o lixo. Toda unha experiencia (risas). E hoxe toca ir ó supermercado repoñer para dúas semanas máis. A ver se chego san e salvo”.

– A que compañeiro poderías sacar a pasear?: “A Xesu. A parte de que sempre o levamos a adestramentos e partidos, para pasear necesitamos un can, non? Pois iso (risas)”.

[themoneytizer id=”15360-28″]

Jairo Gegunde recollendo o trofeo de subcampión do Muimenta no Torneo Concello de Cospeito 2018

– A temporada: “É bastante complicada porque os resultados non chegan. En moitos partidos fomos superiores ao rival, pero fáltanos gol. Seguro que neste tramo final da liga os resultados chegarán. Aínda que non esteamos en descenso non nos podemos descoidar polos arrastres”.

– O derbi: “Cos anos foise perdendo algo a rivalidade. Hai varios compañeiros cos que xoguei en Cospeito. Iso fai que a rivalidade non sexa tanta. Aínda que no vestiario moitos compañeiros teñan gana de xogar eses partidos”.

– Lembranzas: “O mellor recordo que teño foi coa camisola do Cospeito. Era xuvenil de segundo ano e era a primeira vez que me chamara Iván Lamas para ir co primeiro equipo. Entrei dende o banco cando perdiamos 0-1. Provoquei un pensalti que dera o gol da remontada. Acabamos gañando”.

SEGUINDO AS RECOMENDACIÓNS DO ESTADO DE ALARMA…

– Último compañeiro de equipo ao que tocaches?: “Hugo”

– Cando foi a última vez que saíches da casa e para que?: “Ao campo de fútbol para ir correr con Miguel Morán”.

– A que compañeiro poderías sacar a pasear?: “A Cancio porque coa idade que ten pódelle subir o colesterol. Aínda que sempre da exemplo como persoa e como xogador”.