Creo que a mellor historia que teño para contar é xusto a de como empecei neste vicio do fútbol. Eu comencei en alevíns coa Milagrosa. Levaba o equipo un mítico como Avelino. Eu ía só a adestrar, nun principio. Xa que el non contaba comigo para os partidos.

Pero… chegou un día no que había moitas baixas. Entrei na lista, acórdome ben. Xogabamos contra o Polvorín na súa casa. Empecei de suplente e na segunda parte sacoume con empate a uns.

Nunha xogada chegou un córner a favor. Alí fun para rematar. Avelino gritoume que quedara no borde da área para un rexeite. Nun principio, fíxenlle caso. Pero… xusto cando o compañeiro foi golpear o balón, tirei para adiante cara o primeiro pau. E rematei o saque desde o curruncho coa sorte de que foi gol!

Cando acabou o partido eu estaba moi contento, xa que gañaramos o partido 1-2. Chegando ao vestiario encontreime a Avelino con cara de poucos amigos. E díxome o seguinte: