Fil: E que pasou dúas semanas despois?

RC: Saíu na prensa publicada a información de que eu continuaba. Ao pouco chamoume un directivo preguntando quen dera esa información. Pareceulles mal esa publicación tendo eu contrato e tendo clara a miña continuidade. Logo entereime de certas cousas que non me gustaron moito. Xa vin que a confianza se acabara. Ao día seguinte, á primeira hora da mañá, chamoume o presidente dicíndome que decidiran cesarme. A sorpresa foi maiúscula. Tivera algunha chamada doutro equipo e dixéralle que non porque me acababan de ratificar no cargo.

«O que estaba sendo un dos peores días da miña carreira, convertiuse nun dos mellores»

Fil: Como asumes a decisión no momento?

RC: Aquel día paseino mal. Son doce anos alí. Algunha bágoa caeume, de rabia principalmente. Pero ese que estaba sendo un dos peores días da miña carreira, convertiuse nun dos mellores. Sempre digo como adestrador que o que máis me gusta é que os xogadores estean comigo. Recibín a chamada de todos. Recibín o seu apoio e ánimo. Incluso de moitos rivais. Recibir semellante cantidade de chamadas foi moi gratificante.

Fil: Pasados uns días, como velo cese?

RC: Non sei se é merecido ou non a nivel deportivo. Pero a nivel persoal creo que se me fallou a miña persoa. Xa non digo no fútbol de elite no que priman máis outras cousas, pero nestas categorías debería primar a persoa. Non merecía este despido.

Fil: A nova directiva do Ribadeo chegou o verán pasado, cambiou a túa forma de traballar con respecto aos anos anteriores?

RC: Tiña a mesma maneira que tiña antes. O que cambiou foi a forma de traballar da directiva. Estou decepcionado por como acabou todo, pero hai que agradecerlle a esta directiva o momento no que se fixo cargo do club. Trátase dunhas persoas moito máis comprometidas nese sentido que colleron o club coa idea de saldar a débeda que hai. Está saldando a débeda que tiña con moitos xogadores e comigo mesmo. Quere que o Ribadeo volva ser un equipo referente e limpar a mala imaxe económica que tiña.

«Foi a campaña que máis me saturou»

Fil: E como vivistes dende dentro esta tempada tan rara?

RC: Levo anos no múndo do fútbol e foi a campaña que máis me saturou. Pasamos por momentos no que non tiñamos equipo. Os xogadores chegaban a contagotas. Tamén había moitas dúbidas sobre a competición. Foi todo sobre a marcha. Antes de inscribirnos a miña votación foi de non saír a competir. Non tiñamos futbolistas nese momento. Pero o presidente comentoume que estivera tranquilo. Que os resultados non ían importar e que o tomariamos como unha especie de pretemporada. Non obstante, entendo que os malos resultados tamén deberon ser un hándicap con esta decisión final. O equipo competiu sempre quitando os dous últimos encontros onde nos viñemos un pouco abaixo. Pero nunca fomos inferiores a ninguén no cómputo global dos partidos.

Fil: Contrasta esa sensación de tranquilidade con algunhas mensaxes que o club transmitía de cara a ser moito máis ambiciosos…

RC: En ningún momento me dixeron que obxectivo era o ascenso. Si que é certo que agora parece que o discurso cambiou un pouco. Nalgunha charla incluso se falou dunha hipotética promoción a Segunda B. E agora estes días o que se transmite na prensa é que a meta é a salvación…

«Teño algunha proposta e gustaríame seguir adestrando»

Fil: Do fútbol non te desligas porque segues co cargo de presidente no Friol, pero por onde pode pasar, a maiores diso, o teu futuro no balompé a curto prazo?

RC: A min gústame adestrar. Si que teño algunha proposta que estou pensando e gustaríame seguir adestrando. Evidentemente tamén traballarei para o Friol e ogallá podamos comezar a competición na Primeira Rexional.

Fil: As opcións por adestrar serían na provincia?

RC: Hai algo de todo, pero de momento nada ao cen por cen.

Fil: E podería Rafa adestrar na mesma categoría na que xoga o Friol? 

RC: (risas). Hai algunha posibilidade, pero véxoa complicada. A nivel legal supoño que sería factible, pero iso non o mirei de momento. Estou estudando ofertas.