Hai uns anos, adestraba nun equipo da cidade. Houbo un día, que por un erro doutros monitores, chamoume un dos coordinadores. Díxome se podía ir de urxencia a un encontro, que non había monitor. Contesteille que non coñecía aos nenos nin nada…
Pois alí me presentei na instalación… Xuntei aos nenos e fíxenlles uns xogos para ir averiguando a aliñación do día anterior, posicións e demais,. Noutras palabras: gañando tempo.
Pois desta forma fomos sacando o partido adiante. Facendo malabares iso si… Pero xa se sabe… Hai que andar!
Ao rematar o partido, ao saír da instalación, saudoume un pai e díxome:
– «Nótase que coñeces aos nenos, daba gusto velos xogar».
Eu contesteille:
– «Pasámolo ben e pouco a pouco, seguimos!«.
A tomar o vermú e a seguir que non queda outra!
Jesús ‘Suso’ Vázquez Tallón. Adestrador do Corgo. Politicamente correcto, lucense polifacético
