Este luns abriuse o período electoral no Racing Villalbés. Ata o 14 de marzo está aberto o prazo para a presentación de candidaturas á presidencia do club. O venres 19 (festivo de San Xosé) celebraríanse as eleccións no caso de presentarse máis dunha candidatura. Senón, o día anterior convocaríase a Asemblea Xeral Extraordinaria para tratar o futuro da entidade.
Paco Ruiz deixa definitivamente a presidencia logo de oito anos á fronte. Disolverase a directiva actual conformada tamén por Jose Otero, Fernando Cillero, Juan Vázquez Carreiras, Pablo Vivero e Carlos Vázquez ‘Charli’. O presidente pon fin a unha etapa, aínda que non ao Racing. Ao club leva ligado boa parte da súa vida. Xogador, adestrador, directivo e presidente. A cor vermella e verde sempre presente, pero dun xeito diferente.
Futbolinlugo: Cales son os motivos de non seguir ?
Paco Ruiz: É unha idea moi meditada. Creo que nas últimas tres Asembleas xa dixemos que o deixabamos. Sempre se insistiu para seguir outro ano máis. Levamos tres anos facendo así e decidimos que este é o definitivo. Xa son oito anos para min como presidente. Dúas lexislaturas. Non podemos estar toda a vida así. Nalgún momento hai que dicir “ata aquí”. A nivel persoal agora mesmo non podo nin quero seguir. As sociedades teñen que ter dinamismo. Ten que vir xente con novas ilusións, ideas e proxectos. Iso é o que fai que as sociedades estean vivas.
Fil: Podería haber volta atrás?
PR: Realmente non. Estou intentando transmitir que é definitivo. Para que non colla a ninguén de sorpresa. A decisión está tomada ao 100%. Por iso facemos isto con tempo. Este presidente non vai seguir de ningunha maneira. A Asemblea decidirá.
Fil: Hai xente en Vilalba preparada ou terá que vir un magnate?
PR: Esperemos que non (risas). O do magnate saíu mal en todos os sitios. O Racing ten que seguir sendo o club máis representantivo de Vilalba e da comarca. E ten que estar dirixido por vilalbeses.
Fil: En todo caso, a actual directiva acabaría esta temporada 20/21. Con que obxectivo se convocan as eleccións en marzo?
PR: Comprometémonos a rematar esta temporada e ímolo facer. A intención nosa é convocar as eleccións e a Asemblea para permitir que a finais de marzo haxa unha nova directiva e un novo presidente de cara o curso que vén. E se eles o cren oportuno, que estean o máis cerca nosa para que vexan o funcionamento do club nos últimos meses desta campaña. Así poden saber todo o funcionamento interno. Loxicamente, despois tamén estaremos a disposición deles.
«O que ten que motivar é o cariño ao club e as ganas de facer cousas»
Fil: Cansa ser presidente?
PR: Moitísimo. Son practicamente os 365 días ao ano. O club medrou moito. Son quince equipos. Durante a temporada todos os días hai calquera cousa. Practicamente non paras. Cando remata a competición tes que estar xa preparando a que vén.
Fil: Gánanse cartos?
PR: Pérdense. Realmente se nos poñemos a mirar os gastos que temos todos os da directiva, entre ir a aquí e alí… Xa non imos falar do tempo porque ti ofréceste a facer iso e non te preocupas do tempo. Pero evidentemente que vai ao peto. Iso dicho calquera ao que lle preguntes.
Fil: Con estes antecedentes, dende fóra parece que non é fácil animarse. Que debe motivar a alguén dar o paso ou que te motivou a ti no seu día?
PR: Eu sempre dixen que algún día ía ser presidente do Villalbés. Primeiro porque lle debo moito. Axudou a formarme como persoa. Estoulle moi agradecido ao Racing. Logo sempre me gustou meterme nestes fregados. No seu momento fíxeno. Despois de oito anos non estou arrepentido. O que ten que motivar é o cariño ao club e as ganas de facer cousas.
Escucha «Paco Ruiz: «O Racing ten que tender á profesionalización»» en Spreaker.
Fil: A opción de profesionalizar o club é a única?
PR: Non. Ao mellor se queren planificar outros obxectivos. En lugar de estar en Terceira e ter catorce equipos na base, pénsase cambiar. Por exemplo, baixar a Preferente ou reducir a oito equipos por poñer unha cifra. Facelo doutra maneira. Iso terao que decidir a Asemblea. Co nivel que hai, é imposible levar o club de maneira afeccionada.
Fil: Por que?
PR: A nivel burocrático multiplicáronse as xestións. As esixencias son máximas. E non falo deste ano. O deste curso foi unha auténtica locura. Pero sen pandemia o nivel de burocracia que ten que soportar un club como o Villalbés é moitísimo. Subvencións, contratos, trámites federativos,… Vai todo relacionado tamén. A máis equipos, máis burocracia.
Fil: E máis adestradores…
PR: Se o club decide ter os equipos que ten, hainos que ter ben atendidos. Se o equipo presume de que formamos xogadores o que tes que ter é xente formada e titulada. O primeiro ano ou o segundo démonos conta diso. Fixéronse dous cursos de adestradores en Vilalba para que xente da vila poidera adestrar o equipo. Actualmente, temos catorce adestradores na base todos coa titulación correspondente. Non sei se haberá moitos equipos afeccionados que teñan o nivel de titulación dos nosos adestradores. Iso repercute na formación dos rapaces.
Fil: E tamén no aspecto económico…
PR: Por pouco que lles pagues, cobran bastante menos do que merecen. Temos a gran sorte de que non o fan polos cartos. Intentamos cubrirlle os gastos. Polo menos que non lles vaia ao peto.
«A quen primeiro lle hai que preguntar porque non xogou en Terceira é ao xogador»
Fil: De todo este período como presidente, de que te sentes máis orgulloso?
PR: Sobre todo da base. Chegamos a ter un xuvenil na División de Honra e catorce equipos de fútbol base. Agora mesmo temos tres en categorías superiores: o xuvenil de Liga Nacional, o xuvenil de Liga Galega e o cadete de Liga Galega. Quédame a espiña do Infantil de Liga Galega. Non puido ser. Ter máis de douscentos rapaces na base é o principal orgullo. Unido ao sénior. Non é fácil telo tantos anos en 3ª. Hai multitude de exemplos. Ata este curso que ascendeu o Viveiro, nos últimas tempadas eramos o único da provincia. Iso demostra que non é fácil.
Fil: Haberá quen diga que poucos xogadores hai no 1º equipo dos que ascenderon a División de Honra…
PR: Xogar en Terceira saíndo da base non é fácil. Dar o salto é complicado. Agora mesmo os rapaces tampouco teñen moita paciencia para chegar ao 1º equipo. Sempre se fala: “Por que non xogan máis de Vilalba no Racing?”. Ao primeiro que lle había que preguntar porque non xogou no Racing é ao xogador. O máis seguro é que o rapaz, pasados uns anos, teña algunha explicación. No caso de que non a teña el, os adestradores téñena seguro. Temos o exemplo claro en Vérez. O primeiro ano de sénior xogou moi pouco. Soubo ter esa paciencia e seguir traballando. Agora é practicamente titular indiscutible e será probablemente o central do Villalbés para moitos anos. Probablemente fora fallo deles e tamén fora algo noso.
Escucha «Paco Ruiz: «A espiña máis grande que me queda é a de non acondicionar o Roca»» en Spreaker.
Fil: Outra espiña pode ser a escasa asistencia de público á Magdalena? Cal é a razón?
PR: Non sei cal é. Levamos moito tempo con isto. O Racing ten practicamente 700 socios. A media de presenza de público na Magdalena (sen pandemia) é de uns 200. Iso ten unha dobre lectura. A xente non baixa. Pero ten outra boa; segue sendo socia. O fútbol dimensionouse moito. Hai fútbol no redor, haino na televisión, de veteráns,…
«Ao mellor é que eu non souben xuntar esa rede de colaboradores»
Fil: Ao marxe das espiñas, ao longo do mandato houbo situacións moi complicadas como a marcha de Jorge, Rosendo e Suso. Como se leva iso?
PR: Calquera dos tres vivino en primeira persoa. Sobre todo, o de Jorge pola idade e polas circunstancias. A min persoalmente afectoume e foi moi duro para o club. Son cousas que te marcan. Son xeiras nas que dis que parece que estás gafado. Todo iso vai sumando e vaiche afectando.
Fil: Xente como Rosendo e Suso exemplifican esa rede de colaboradores que foi sempre un dos principais activos do Racing. É complicado mantela?
PR: Ao mellor é que eu non souben xuntar esa rede de colaboradores. Cada vez é máis complicado. O ideal sería buscar un delegado para cada equipo. Un delegado para catorce equipos é moi difícil. Eu non era partidiario de que os pais participaran activamente no club. Os pais son parte interesada e non creo que podan ser obxectivos á hora de valorar o rol do seu fillo no conxunto.
Fil: E o presidente tamén ten fillos no club…
PR: Si, pero nunca fun como delegado nin como presidente. Fun como espectador, séntome e calo a boca. Tamén é certo que todos os pais imos aprendendo nisto do fútbol. Nós aprendimos como directiva e eles tamén. Quizais agora si sería posible que os pais participaran activamente; incluso, no equipo dos seus fillos. Sabendo o que poden facer e o que non.
Fil: No seu momento, prohibirlle aos pais a asistencia aos partidos foi unha medida polémica…
PR: Fixémola porque non nos parecía lóxico que en adestramentos de cativos houbera vinte ou trinta pais. Xa porque os propios nenos se despistan. Non nos parecía o ideal. Deixamos a última semana de mes para que os pais podan ir aos adestramentos. Veuse que ao final era unha decisión acertada. Agora a sociedade está máis preparada para a relación pai – fillo e club.
«Paréceme demasiado risco que haxa ascensos e non descensos»
Fil: Semella que finalmente as competicións poñeranse en marcha. O Racing optou sempre por competir a pesar da situación. Por que?
PR: Estamos convencidos de que se poden desenvolver os adestramentos e os partidos con seguridade. Fomos dos primeiros en comezar os adestramentos na base. Tomando as medidas de prevención necesarias e facendo as cousas o mellor posible, o deporte é imprescindible. Non obstante, as cousas hainas que ver no contexto. Aquí en Vilalba sería posible. Nos campos da Torre da Coruña igual non pola cantidade de nenos.
Fil: Que che parecen os formatos de competición rápida?
PR: Paréceme demasiado risco que haxa ascensos e non descensos. Creo que hai unha posibilidade de que se altere a competición. Por exemplo, na Preferente van participar dezaoito equipos. Uns moi interesados en ascender e outros non. Ao mellor estou equivocado. Logo en Ligas Galegas pode que pase algo similar. É o principal problema que vexo.
Fil: O Racing é un dos equipos que forma parte como club da Asemblea Xeral da RFGF. Que opina da actual situación do presidente da Federación?
PR: Ante unha resolución da xustiza pouco se pode dicir. Eu, persoalmente, dimitiría para centrarme totalmente en demostrar a miña inocencia se é o caso. Se non o é, pouco máis hai que dicir. De todas formas, a situación non creo que beneficie a ninguén. De non darse as circunstancias actuais, probablemente se tería formado mais revolta e o tema acelerariase. Dáme a sensación de que todos estamos centrados en sacar adiante o noso, que bastante temos xa.
Fil: Cal é o obxectivo do primeiro equipo nesta recta final da 1ª fase?
PR: Estar nos seis primeiros clasificados. E unha vez aí, se se pode estar nos tres primeiros, mellor. Iso permitirá xogar a segunda fase máis tranquilos. Temos que pensar que de 3ª baixan oito equipos dos doce que estarán na 2ª fase. O risco é moi grande.
«Preocupábame non ser o presidente que desfixo o Racing»
Fil: Como che gustaría ser lembrado como presidente do Racing?
PR: Tampouco teño moito interese en ser lembrado. O que me preocupaba cando empecei, dixo o outro, era non “ser o Presidente que desfixo o Racing”. Todas as decisións que tomei e que tomou a directiva sempre foron pensando o mellor para o Racing. Ningunha foi pensando en aspectos particulares. Nalgunhas cousas acertamos, noutras equivocámonos. Foi con toda a mellor intención do mundo.
Fil: De que maneira vas seguir ligado ao balompé?
PR: Ao fútbol e ao Racing vou seguir ligado seguro. Agora unha temporada vou estar desconectado. Si que me gustaría nun tempo seguir adestrando pequenos. E desfrutarei o fútbol doutra maneira. Ir ver o Santaballés, o Goiriz, o Catro Roldas,… desfrutar da familia e do tempo libre que poda ter.
