GE: Tivera opcións anos atrás e non se dera. Foi a nova directiva quen se interesou agora.

«As gañas de adestrar non faltaron nos últimos anos»

FIL: Que supón para ti volver adestrar despois dun tempo sen facelo?

GE: As gañas non faltaron, pero non puido ser por temas familiaras. Agora están máis resoltos; xa non hai que facer de taxista nin doutras cousas. Ese é o principal motivo e tamén por traballo. Ao traballar aquí non é posible máis lonxe da casa.

FIL: E como se presenta esta campaña para o cadro do Arturo Pereiro?

GE: A situación segue sendo difícil. Hai que intentar conseguir a permanencia do club na categoría e a súa estabilidade cara o futuro. Estamos contentos pola vida que ten o club logo de estar a piques de desaparecer. Esa é a mellor noticia a que puidemos aspirar.

FIL: Con cantos xogadores contas nestes momentos?

GE: Nesta semana teñen que quedar cerrados varios que hai abertos en base a descartes doutros equipos. O número non vai ser problemático porque o club ten categorías inferiores e podemos tirar dalgún xuvenil para adestrar e competir cando faga falta.

FIL: Cantos futbolistas seguen da pasada campaña?

GE: Moi poucos porque cando entrou a nova directiva quedaban moi poucos. Aínda eses poucos tiveron ofertas máis importantes a nivel económico e non seguiron con nós. Continúan o porteiro Juanma, Dumi, Alberto Rey, Buide, Javi Fraga e Navia que estivo a principio do curso anterior.

«Hai unha serie de equipos que este ano apuntan forte na Preferente»

FIL: Volves ao fútbol en activo, como ves o estado do balompé lucense?

GE: Empezando polo fútbol profesional, o Lugo deu un nivel impresionante nas últimas campañas. Hai que celebralo e recordar a todos que caeron equipos moi importantes do fútbol profesional e aquí nin pasaron apuros. A nivel provincial hai que destacar ao Racing Vilalbés. É incrible o que fixo a directiva, o adestrador, a afección… non moi numerosa pero fiel tanto que vaia ben como mal. Baixando de categoría hai unha serie de equipos que este ano apuntan forte. Na Preferente o caso de Viveiro, Sarriana, Ribadeo,…non sei o Foz que terá un equipo máis modesto pero seguro que competitivo. Goza de saúde o fútbol provincial.

FIL: Benefícialle ao resto dos equipos que o CD Lugo estea nunha categoría profesional?

GE: Para todo. Ademais xa rara vez xogan ás cincoo da tarde o domingo. Beneficia a todos porque engancha a xente nova. A parte da aprendizaxe da xente que está adestrando aí, técnicos que forman ás categorías infeirores polas que pasan moitos futbolistas,… Se non houbera ese nivel profesional e non houbera as axudas da liga sería impensable manterse da maneira que o fan.

FIL: Pensabas na túa etapa no CD Lugo que o club podía chegar a onde está agora?

GE: Soñábase, pero para iso hai que facelas cousas moi ben. E despois cando logras ter moitas cousas, aínda falta o factor non controlable que é a sorte. Fíxate no penalti de Manu en Cádiz: puido caer para un lado ou para outro. Todo España aspira a ter equipos aí e só hai que acertar no aspecto deportivo porque o económico está garantizado.

FIL: Cambiou moito o fútbol afeccionado de agora ao da túa época de futbolista?

GE: Na formación sobre todo si. Non había adestradores formados aínda, non había medios materiais, campos para adestrar durante a semana,… Non ten cor a cousa. O que si daquela non había moitas máis cousas as que xogar; agora hai unha oferta ampla e variada doutros deportes.

«Gonzalo está moi contento coa chegada ao Vilalbés que xa foi a súa primeira casa»

FIL: Chegas ti o Castro e o teu fillo Gonzalo emprende unha nova etapa na Terceira División. Es de darlles moitos consellos futbolísticos?

GE: Os xustos. A nivel deportivo podemos falar cousas pero de aí non pasa. Se algún consello quero dar case o quero enfocar pola vida persoal, pero non os necesita.

FIL: Como ves a súa incoporación polo Racing Vilalbés?

GE: Está moi contento. Xa foi a súa primeira casa con Ruiz de adestrador, o actual presidente, que foi un pouco o que lle meteu o vicio no corpo. Logo fichou polos cadetes do Lugo que xogaban na División de Honra. Alí viviu experiencias bonitas, variadas e todas positivas. Non para de falar ben de todos os compañeiros que ten, non sei se é casualidade ou que todos son así agora.

FIL: Tes gañas de coincidir algún día nalgún equipo con el?

GE: (risas). A ver, igual para o ano volvemos cambiar. Subimos os dous; eu voume para Segunda B e el vén para Terceira para o Castro (risas). Se coincidimos non pasaría nada, sería unha situación que xa se deu no fútbol máis veces. Non ía haber problema ningún. Poderiamos ir discutindo na viaxe para a casa, pero non ía pasar de aí.

«Seguiría máis anos, pero era difícil de compaxinar o traballo co fútbol»

FIL: Coa túa experiencia como futbolista e adestrador, que supuxo para ti o balompé?

GE: Durante moitos anos foi a miña vida porque era o que facía. Despois seguiría sendo máis anos se non fose tan difícil de compaxinar. Deixeino con 29 e con 13 temporadas xogando. A partir de aí foi un complemento da miña vida sendo adestrador onde tiña tamén unha esixencia brutal. Aínda que a miña xornada laboral acababa ás tres da tarde, despois había que poñerse a adestrar.

FIL: Quédache algún desexo por cumprir no mundo do fútbol? 

GE: Non, estou super contento de todo. Considérome un privilexiado por ser querido cando era futbolista pola afección do Lugo e da provincia. Tratoume moi ben, demasiado ben diría eu. A nivel adestrador o tema xa ten outros matices porque non é fácil manexar ao gusto de todos. As críticas sempre están presentes, pero botei moitos anos nos sitios. Iso é que as cousas tiñan que saír ben e en escaleira cara arriba. Á marxe deses inconvintes, estou gradecido ao fútbol porque me deu moitas cousas.