Estamos nunha situación de incerteza constante. Preocupados polo que poda pasar, pero coa obriga de mantela calma. O fútbol pasa a un segundo plano sempre. E máis aínda cando a saúde está polo medio. Iso non quita de que siga sendo un xeito de vida. Por iso, moit@s nos preguntamos que pasará agora coas competicións. Por se aínda houbera opción de que esta temporada seguise adiante, hai un equipo no fútbol provincial que xa ten os deberes feitos. O único que pode presumir de cumprir o obxectivo nunha campaña sen precedentes. Porque antes de que chegara a primavera, o Sporting Lucense xa ascendera.
O 9 de agosto nas Rapadas o equipo que viste camisola azul turquesa xogou o seu primeiro partido da pretemporada. Igualou a cinco goles ante o Páramo. Quedaba moito por pulir, pero as pedras estaban postas. E non foi fácil, porque un mes antes mesmo se sopesou a posible retirada da competición do club. A falta de catro xornadas para que remate a Terceira Rexional, o Sporting Lucense acaba de ascender á categoría que perdeu hai dez meses.
Lolo: «Costoume moito montar o equipo»
“Traballo, traballo e traballo” salienta José Antonio “Lolo”, o adestrador. “Levamos adestrando tres días desde finais de xullo case todas as semanas. Agás no parón polo Nadal. Destaco o compromiso por parte dos xogadores”. No maio pasado a situación pintaba mal para o equipo turquesa. Chegaron a última xornada con posibilidades de salvación. Baixaron de categoría polo gol average en contra con respecto á SD Becerreá. Tocaba reconstrución. “Costoume moito montar o equipo. A primeiros de xullo sempre empezan a chamar a xogadores para levalos. Incluso se sopesou a posibilidade de non saír. Estabamos xustos. Pero quedaron oito futbolistas. Os que quedaron foron exemplares e os que viñeron fixérono con gana e enerxía”, salienta Lolo.
A xuventude é a característica principal do cadro de futbolistas. Bastoulles con xogar dezaseis partidos para subir de categoría. Ben é certo que só perderon dous. Non empataron ningún. Catorce vitorias colocáronos na Segunda. “Eu en pretemporada vía que había cousiñas. Había xente con potencial e vía marxe de mellora. Non contaba con ascender a estas alturas, pero si que se podía facer unha boa temporada”, comenta o míster. Un dos que reúne experiencia e xuventude é o capitán Alberto Caloto. Foi un dos que se mantivo no equipo a pesar de ter algunha que outra oferta para cambiar de camisola. Agora presome de ascenso: “É moi bonito volver ascender; sobre todo despois de que a temporada pasada descenderamos na última xornada”. Coincide co adestrador no que foi a chave principal desta exitosa campaña: “A unión do grupo. Todos estabamos moi centrados no obxectivo. Houbo moito compromiso para vir adestrar tres días á semana”.
Caloto: «Quixen quedar. Quería deixar ao club onde estaba»
“Sabiamos que tiñamos moitas oportunidades, pero queriamos facelo canto antes. Contra o Lemos B empezamos gañando e marcamos o segundo, cando eles macaron o penalti metéronnos máis presión. Pero termamos do resultado”, apunta Caloto que non se arrepinte de sumar unha tempada máis no cadro turquesa: “Quixen quedar. Quería deixar ao club onde estaba. Estou moi a gusto co adestrador e co grupo”. Ademais amósase contento co que supón levar o brazal de capitán: “Aumenta un pouco a responsabilidade porque es a persoa visible. Dáche un plus”. Aínda que poda resultar pouco efectivo facer unha valoración do que virá nos tempos que corren, Caloto ten claro o que debe facer o equipo se finalmente se aproba este ascenso á Segunda. “Con manter o cadro de xogadores creo que a salvación sería moi factible. Incluso intentar estar nos postos altos. E sobre todo, pasalo ben”, finaliza.
A Terceira Sur vista por Lolo
Pero outra das chaves da boa marcha do Lucense tamén pode ser o de ter a Lolo no banco. Mantén a esixencia ao máximo a pesar de competir na última categoría do fútbol sénior. “A pesar de que sexa a Terceira Rexional, a nivel adestrador si que me gusta traballar ben”, apunta o adestrador que non está demasiado contento con como se programa esta división: “Fas unha planificación en xullo. Logo resulta que sae o calendario a mediados de agosto. Atópaste con paróns que te rebentan. Tes que replanificar. Non podes planificar unhas cargas de traballo”. Aínda así, Lolo amósase sorprendido co nivel que viu esta campaña na 3ª Rexional sur: “sinceramente sorprendeume para ben. Vendo o día o día de cada equipo calquera podería estar metido no play off; tamén os que agora teñen unha gran distancia. Tanto tecnicamente como estruturados no campo, pódense chamar equipos. Non é aquilo de 8-0 ou 9-0”.
O futuro do Sporting Lucense
“O ano pasado tivemos moi mala sorte. Pero de compromiso de sentir do equipo e por ganas; infinitamente mellor este ano”, salienta Lolo. Á falta do que pase coa competición cando rematen estas consecuencias polo Covid 19, a intención para o ano que vén é poder manter o grupo feito este curso. “A idea sería manter o núcleo de futbolistas. Outra cousa é que chegue o mes de xullo é empece o que xa sabemos. 200€ aquí; 300€ alá… Contra iso non podemos facer nada. O Sporting non vai competir con cartos”, matiza o preparador. En todo caso, semella que el continuaría á fronte: “En principio si. É un pouco excepcional. Teño o título de entrenador nacional, pero non podo permitirme viaxar fóra. Entre o traballo e a familia non podo permitirme outras cousas. Xa me chegou o de adestrar tres días esta campaña. Pero aquí estou moi a gusto”, conclúe.
Un ascenso conseguido de xeito exprés. Un ascenso logrado xusto antes dun periodo sen precedentes no fútbol nin no país. Un ascenso a espera do futuro da competición futbolística lucense, galega, española e internacional. Un ascenso pendente do que poda pasar.
